Γιατί σας επέβαλαν να τους αποκαλείτε πρόσφυγες
ενώ είναι λαθρομετανάστες του κερατά ;
Πρόσφυγες είναι μόνο στην πρώτη χώρα εισόδου εκτός ζώνης
πολέμου.
Η νομική πραγματικότητα για τα «προσφυγόπουλα» είναι η εξής
.
Η νομικός Νάντια Μπαντέκα προχωρά σε μια εξαιρετική ανάλυση:
Για την εκπαίδευση των
παιδιών προσφύγων υπάρχει επίσης σαφής νομοθεσία τόσο σε εθνικό όσο και σε
ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σύμφωνα με το άρθρο 22 της Σύμβασης της Γενεύης
για τους πρόσφυγες, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο και άρα αποτελεί μέρος του
Ελληνικού δικαίου (ν.δ. 3989/1959), τα κράτη οφείλουν την ίδια μεταχείριση
στους πρόσφυγες με εκείνη των ημεδαπών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το άρθρο 28
της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (επίσης κυρωμένη με ν.
2101/1992) επιβάλλει τουλάχιστον τη διασφάλιση, και μάλιστα δωρεάν, της βασικής
υποχρεωτικής εκπαίδευσης για κάθε παιδί, δηλαδή για κάθε πρόσωπο που βρίσκεται
στη νόμιμη σχολική ηλικία.
Το άρθρο 14 του
Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζει το δικαίωμα
κάθε προσώπου στην εκπαίδευση, το οποίο μάλιστα «περιλαμβάνει την ευχέρεια
δωρεάν παρακολούθησης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης». Κάθε παιδί επομένως που
τυχαίνει να βρίσκεται στην Ελλάδα, ακόμη κι αν είναι τέκνο αλλοδαπών χωρίς
νόμιμη διαμονή, πόσο μάλλον προσφύγων (φορείς δικαιωμάτων), έχει δικαίωμα
πρόσβασης στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Από αυτό απορρέει η αξίωσή του να
εγγραφεί σε ένα σχολείο πολλώ δε μάλλον να βρεθεί στο «χώρο του σχολείου».
Ήρθαν για να μείνουν, η έφυγαν
για να έρθουν ;
Όταν άρχισε η «προσφυγική κρίση»,
ενάμιση χρόνο πριν, με την πολιτική της Μέρκελ και των Τσίπρα/Χριστοδουλοπούλου
να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ένα απέραντο hot spot, τονίζαμε πως η σημαντικότερη
συνέπεια του καταστροφικού περάσματος του ΣΥΡΙΖΑ από τη
διακυβέρνηση της χώρας θα είναι η ενίσχυση της παρουσίας μουσουλμανικών
πληθυσμών. Δεδομένης της «συνοριακής» θέσης της χώρας μας μεταξύ Δύσης και
ισλαμικής Ανατολής, και του τουρκικού επεκτατισμού, ο οποίος χρησιμοποιεί πλέον
και το Ισλάμ ως όπλο του, η Ελλάδα, σε βάθος χρόνου, κινδυνεύει από την
προϊούσα ενίσχυση των μουσουλμανικών πληθυσμών οι οποίοι αναπόφευκτα θα
μεταβληθούν σε όργανο της τουρκικής πολιτικής.
Παράλληλα με τη μουσουλμανική
μειονότητα της Θράκης, η περαιτέρω ενίσχυση των μουσουλμανικών πληθυσμών θα
μεταβληθεί σε ένα ακόμα όπλο του νεο-οθωμανισμού. Σε συνδυασμό με τη
δημογραφική κατάρρευση της χώρας –το 2015, οι θάνατοι ξεπέρασαν κατά 30.000 τις
γεννήσεις–, τη φυγή των νέων υψηλής μόρφωσης και ειδίκευσης και τα τεράστια
συνεχιζόμενα μεταναστευτικά ρεύματα από την Ανατολή προς τη Δύση –και η Ελλάδα
αποτελεί το σύνορό τους– κινδυνεύουμε μεσοπρόθεσμα με «λιβανοποίηση».
Και αν οι οικονομικές
καταστροφές είναι ίσως αναστρέψιμες σε βάθος χρόνου, η πιθανή πληθυσμιακή
αλλοίωση δεν είναι.
Εκείνη την περίοδο, μέσα στο
κλίμα μιας κατασκευασμένης και ψευδεπίγραφης συναίνεσης, που εκμεταλλευόταν την
«αλληλεγγύη» στο πραγματικό δράμα των «προσφύγων», οι ανησυχίες μας
χαρακτηριστήκαν υπερβολικές, κάποτε εθνοκαπηλικές και «ρατσιστικές». Διότι,
όπως υποστήριζε τότε η κυβέρνηση, «οι πρόσφυγες δεν θέλουν να εγκατασταθούν
στην Ελλάδα, αλλά είναι περαστικοί για την Ευρώπη», οπότε δεν υπάρχει
λόγος ανησυχίας.
Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά
ελάχιστοι μήνες για να καταφανεί πως δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες θα εγκατασταθούν στην
Ελλάδα, για να αλλάξει το τροπάριο των κυβερνητικών. Τονίζεται πλέον από
τον ίδιο τον οιονεί υπουργό Μουζάλα (οιονεί, διότι η πολιτική που εφαρμόζει
είναι υπαγορευμένη μέχρι κεραίας από τους ξένους και τις ΜΚΟ του κ. Σόρος),
στις 12 Αυγούστου, στον ΒΗΜΑ FM: «Έχει μαζευτεί ένας αριθμός ανθρώπων, ο οποίος
τις παλαιότερες εποχές μπορεί να ήταν πολύ περισσότερος, αλλά ήταν ανανεούμενος
πληθυσμός. Τώρα είναι ένας πληθυσμός που έχει εγκατασταθεί εκεί πάνω. Αυτό
δημιουργεί πια δυσκολίες στη συνύπαρξη με τον ντόπιο πληθυσμό. Πρέπει να
ισορροπήσουμε τα δικαιώματα του πληθυσμού με τα δικαιώματα των λαθρο μεταναστών
»!
Μέσα σε ελάχιστους μήνες, το
κεντρικό ζήτημα έγινε η (μόνιμη; πάντως σταθερή) εγκατάσταση των προσφύγων στην
Ελλάδα. Και μάλιστα, όχι πλέον σε χώρους φιλοξενίας, που διατηρούν ένα στοιχείο
προσωρινότητας, αλλά σε δομές μόνιμες και κυρίως σε διαμερίσματα στο
εσωτερικό των ελληνικών πόλεων. Όπως δηλώνει ο ίδιος πάντα Μουζάλας, σε
επιστολή του στις 8 Σεπτεμβρίου προς την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης, για την εγκατάσταση 2.000 προσφύγων, «Το
βέλτιστο σενάριο στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού του υπουργείου, είναι
να καλυφθεί το σύνολο των 2.000 θέσεων με διαμερίσματα».
Ήδη, πάνω από 10.000 λάθρο έχουν εγκατασταθεί σε διαμερίσματα και
ξενοδοχεία, που ενοικιάζονται έναντι αδρής αμοιβής, και, μέχρι τα τέλη του
2017, θα έχουν φθάσει τις 20.000, σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΟΗΕ. Εκτός δε από
το ενοίκιο, που φθάνει μέχρι τα 400 ευρώ μηνιαίως ανά διαμέρισμα, δίνονται
σημαντικά κίνητρα (στη σχετική δραστηριότητα πρωτοστατούν οι δήμαρχοι Αθηναίων,
Καμίνης, και Θεσσαλονίκης, Μπουτάρης), όπως ειδικά τιμολόγια για ηλεκτροδότηση,
νερό κ.λπ.
Εξάλλου, όπως δήλωσε ο
υπουργός Βίτσας στον Σκάι, στις 26/08/2016, «οι περίπου 60.000 εγκλωβισμένοι
λαθρομετανάστες σε
όλη τη χώρα δεν είναι και τεράστιος αριθμός» και μπορούμε να τους
μοιράσουμε, «χωρίς να βγάζουμε φοβικά σύνδρομα, στους 200 από τους 300 δήμους
της χώρας».
Μια κάποια αντίδραση εκδηλώθηκε
μόνο στον Έβρο, όπου έγινε απόπειρα εγκατάστασης ώστε να… ενισχυθεί ο
μουσουλμανικός πληθυσμός της Θράκης! Στις 14/02/2016, μετά την ανάρτηση στην
επίσημη ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ της πρόθεσης αναζήτησης 180
διαμερισμάτων στον Έβρο, με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας
Θράκης, του δημάρχου Αλεξανδρούπολης και του Μητροπολίτη κ. Άνθιμου,
πραγματοποιήθηκε σύσκεψη για να αντιμετωπιστεί η προκλητική αυτή ενέργεια. Οι
τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως απουσίαζαν και κατήγγειλαν με επιστολές
τους… διαμαρτυρομένους!
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε
αναρίθμητα περιστατικά σχετικά με τη μόνιμη εγκατάσταση στο εσωτερικό του ιστού
των πόλεων. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, πιστή στην τακτική της εξαπάτησης,
συνεχίζει να συντηρεί τη φενάκη της «προσωρινής εγκατάστασης των».
Ταυτόχρονα χρησιμοποιείται ο
πακτωλός των χρημάτων που κατευθύνονται είτε στις ΜΚΟ και τις χιλιάδες
απασχολούμενους είτε σε προμηθευτές και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, ώστε να
δημιουργηθεί και το σχετικό λόμπυ.
Διαβάσαμε πρόσφατα την
καταγγελία της βουλευτού Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αφροδίτης Σταμπουλή, εναντίον
του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Τάπα, για συμμετοχή στο διαγωνισμό του
Κέντρου Φιλοξενίας, όπου συντονίστρια είναι η κόρη του! Και τα χρήματα σε μια
εποχή λιτότητας είναι παρά πολλά . Σύμφωνα με τον επίτροπο, Δημήτρη
Αβραμόπουλο, έχουν προβλεφθεί μέχρι στιγμής 845 εκατομμύρια ευρώ.
Γύρω στα 50 εκατομμύρια ευρώ
κοστίζει ετησίως η σίτιση ενώ αυτή τη στιγμή πάνω από 10.000 «πρόσφυγες»
βρίσκονται σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία.
Το πρόγραμμα έχει επίσης δώσει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους που στελεχώνουν
τα κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας, μεταφραστές, ιατρικό και νοσηλευτικό
προσωπικό, διοικητικούς κ.λπ., ενώ 63 οργανώσεις δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα
με το προσφυγικό.
Η Αρμοστεία, για την
εφαρμογή του προγράμματος, έχει υπογράψει ήδη συμφωνίες συνεργασίας με έξι
εταίρους: τον δήμο Αθηναίων και τις οργανώσεις «Praksis»,
«Αλληλεγγύη-Solidarity Now», «Ηλιαχτίδα», «Νόστος» και «Άρσις».
Η ΜΚΟ «Praksis» φιλοξενούσε ήδη
τον Απρίλιο 690 πρόσφυγες σε 118 διαμερίσματα στην Αθήνα, καθώς και 1.700 σε 30
ξενοδοχεία σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πιερία, Λέσβο, Σάμο, Χίο, Κόρινθο και Πόρτο
Χέλι ενώ, μέχρι το τέλος του 2016, θα ανοίξει 2.400 διαμερίσματα με
12.000 θέσεις φιλοξενίας. Ο δήμος Αθηναίων έχει αναλάβει την ενοικίαση 200
διαμερισμάτων με 1.200 θέσεις.
Η οργάνωση
«Αλληλεγγύη-Solidarity Now», του περιβόητου Τζωρτζ Σόρος – σημαίνον
στέλεχος της οποίας είναι ο Νίκος Αλιβιζάτος–, προχωράει πιο πέρα με 700 θέσεις
φιλοξενίας μέσω συγκατοίκησης με τους ενοίκους διαμερισμάτων,
σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ελάχιστες αντιδράσεις έχουν
υπάρξει μέχρι σήμερα απέναντι σε αυτή τη συνειδητή στρατηγική
του ΣΥΡΙΖΑ και του μεγάλου πάτρωνά του, Τζωρτζ Σόρος, για τη μεταβολή της
Ελλάδας σε «Πολυπολιτισμική Ανοιχτή κοινωνία», δηλαδή την εν μέρει
ισλαμοποίηση της.
Και για να μη νομιστεί ότι
υπερβάλλω και πάλι, σας παραθέτω τις απόψεις ενός σημαίνοντος στελέχους
του ΣΥΡΙΖΑ που ασχολείται ειδικά με το μεταναστευτικό. Στην ειδική
συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα το Προσφυγικό, στις 6 Μαρτίου 2016, ο Μπάμπης
Μπιλίνης, συντονιστής της Ν.Ε. Νότιας Αθήνας, αναφέρει: «Οι
Δήμοι να δεσμευτούν, με νόμο, να κάνουν άμεσα σχέδιο φιλοξενίας ατόμων ίσο
με το 0,5% του πληθυσμού τους άμεσα εφαρμόσιμο. [ ] Έτσι κι αλλιώς,
με ανοιχτά ή κλειστά σύνορα, η χώρα μας το επόμενο διάστημα θα έχει μερικές
δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε ότι κάποιοι από
αυτούς θα μείνουν για μόνιμη εγκατάσταση. Να “εκμεταλλευτούμε” την αγωνία
τους για ζωή, τις γνώσεις τους, τις δεξιότητες τους και να σχεδιάσουμε την
παραγωγική μας ανασυγκρότηση». Και για να μη θεωρήσουμε τυχαία την
αναφορά του στην παραγωγική ανασυγκρότηση μέσω των προσφύγων, εκθέτει το
«όραμά» του, σε κείμενό του, «Προσφυγικό και Αριστερά», όπου, εναντίον
του Δημάρχου «Ελληνικού – Αργυρούπολης και στις ξενοφοβικές δηλώσεις
του», υπογραμμίζει: «Βλέποντας τις φωτογραφίες με τα ποτάμια των προσφύγων και
των μεταναστών να πλημμυρίζουν τους κεντρικούς ευρωπαϊκούς δρόμους ξέρω καλά
ότι η Ευρώπη θα αλλάξει. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν το νέο αίμα που χρειάζεται
η γερασμένη ήπειρός μας».
Δηλαδή, η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ
στο προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν είναι ούτε τυχαία ούτε απλώς
συνέπεια της παροιμιώδους ανικανότητάς του. Αποτελεί άμεση συνέπεια της εθνομηδενιστικής ιδεολογίας
και στρατηγικής του. Και όμως, μέχρι σήμερα έχει αφεθεί το σχετικό ζήτημα
να το «διαχειρίζεται» η Χρυσή Αυγή, η δε Αντιπολίτευση συναινεί ή στην
καλύτερη περίπτωση σιωπά. Ελάχιστοι άνθρωποι από τον δημοκρατικό πατριωτικό
χώρο έχουν μείνει να υπερασπίζονται τα αυτονόητα. Κλείνουμε με ένα
απόσπασμα του πρ. πρέσβη της Κύπρου, Περικλή Νεάρχου, από άρθρο του στα
«Επίκαιρα», τον Απρίλιο του 2016:
«Η επανεγκατάσταση
μουσουλμανικών πληθυσμών σε ολόκληρη την Ελλάδα, με πρόσχημα το άσυλο και με
τη λογική της διασποράς τους σ’ όλη τη χώρα για ν’ αποφευχθούν εκρηκτικές
συγκεντρώσεις σε λίγα μέρη, δημιουργεί ένα νέο μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα. Οι
γεωπολιτικές διαστάσεις του δεν είναι, δυστυχώς, ορατές απ’ όλους. Ακόμη και μικρές
μουσουλμανικές εστίες και πυρήνες που δημιουργούνται σε όλη την ελληνική επικράτεια,
θα χρειασθεί να λειτουργήσουν ως ξεχωριστές κοινότητες εφόσον έχουν ένα άλλο
θρήσκευμα και άλλες αξίες ζωής και πρότυπα. Θα απαιτήσουν, βεβαίως, τζαμιά και
σχολεία και κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Η Άγκυρα θα σπεύσει να τους
ποδηγετήσει και να τους εκμεταλλευθεί πολιτικά, κατά τον ίδιο τρόπο που το
πράττει με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Η εισροή δεν θα σταματήσει
γιατί, για όσο διάστημα τουλάχιστον συνεχίζεται η πολιτική των ανοικτών συνόρων,
η Άγκυρα θα μπορεί να στέλνει συνεχώς νέους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Θα
μπορεί επίσης, με τους μυστικούς της μηχανισμούς, να απειλεί την εσωτερική
ασφάλεια και σταθερότητα της χώρας, αξιοποιώντας την παρουσία μουσουλμανικών
πληθυσμών σε ολόκληρη την επικράτεια. Στη σημερινή συγκυρία, θα μπορεί να έχει
επίσης τη συνδρομή και την επικουρία των τζιχαντιστικών οργανώσεων, με τις
οποίες αποδεδειγμένα διατηρεί εκλεκτικές και οργανικές σχέσεις».
