Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα στοιχεία, από τις αρχές του έτους μέχρι την 29η Σεπτεμβρίου, οι εισερχόμενοι λαθρομετανάστες ανά ευρωπαϊκή χώρα της Μεσογείου είναι οι εξής: Ελλάδα 388.324 Ιταλία 130.891 Ισπανία 2.819 Μάλτα 100
Αφήνουμε στην άκρη την Μάλτα και την Ισπανία, στις οποίες η λαθρομετανάστευση είναι ελαχιστότατη (γιατί άραγε, όταν μάλιστα τα σύνορα της Ισπανίας με την Αφρική είναι τόσο κοντινά;) και πάμε στην Ιταλία. Η Ιταλία, λοιπόν, των 60 εκατομμυρίων παρακαλώ, ήταν πρώτη στη Μεσόγειο σε αριθμό εισερχομένων λαθρομεταναστών μέχρι τον Μάιο 2015.
Από τον Ιούνιο, «πήρε κεφάλι» η Ελλάδα με 550 παραπάνω κι από τότε μέχρι σήμερα η διαφορά έγινε χαώδης! Τη διαφορά την κάνουν οι Σύριοι δήθεν πρόσφυγες (ή καλύτερα αυτοί που δηλώνουν πως είναι Σύριοι πρόσφυγες…).
Διότι, το 2014 εισήλθαν στην Ιταλία 36.000 Σύριοι (ή που δηλώνουν Σύριοι) και 32.250 στην Ελλάδα. Φέτος –ω του θαύματος!- την Ελλάδα… προτίμησαν (μέχρι τώρα…) 175.375 Σύριοι και την Ιταλία μόλις 6.170! Και γιατί οι Σύριοι (ή όσοι δηλώνουν Σύριοι…) προτιμούν πλέον την Ελλάδα;
Διότι η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, η «αντιπολίτευση» των κομμάτων του κατεστημένου και τα ΜΜΕ της χώρας, δείχνουν με κάθε τρόπο ότι τους θέλουν εδώ, ενώ στην Ιταλία συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο! Ελάτε, λοιπόν, στη θέση τους.
Όσοι έχουν μπουκάρει μέχρι τώρα στην Ελλάδα, είναι λαθρομετανάστες και όχι πρόσφυγες και θα πρέπει άμεσα να απελαύνονται. Όλα τα άλλα είναι απλά παραμύθια και ιστορίες από επαγγελματίες φιλάνθρωπους... με σκοπό να κερδίσουν οικονομικά.
Κοινώς, μπορούμε πλέον να μιλάμε για Εσχάτη Προδοσία.
Για να καταλάβετε τι πραγματικά συμβαίνει και τι ισχύει, σχετικά με το νομικό καθεστώς των προσφύγων. Το διεθνές και εγχώριο νομικό καθεστώς των προσφύγων είναι δεδομένο και σαφές και το Ελληνικό κράτος τα παραβιάζει ασύστολα και ούτε καν σέβεται τις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων όπως θα δείτε παρακάτω.
Πρόσφυγας λοιπόν νοείται μόνο αυτός που εγκαταλείπει ηθελημένα ή διωκόμενος τη χώρα του για να βρεθεί σε άλλη χώρα που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό σημαίνει πως εάν π.χ. ένα πλοιάριο φύγει από την εμπόλεμη Συρία και φτάσει στην μη εμπόλεμη Ελλάδα, τότε ναι, μιλάμε για πρόσφυγες.
Όταν όμως κάποιοι φύγουν από την εμπόλεμη Συρία, πάνε στην μη εμπόλεμη Τουρκία και τελικά περάσουν παρανόμως το Αιγαίο για να βρεθούν στην μη εμπόλεμη Ελλάδα, αυτοί δεν είναι πρόσφυγες αλλά λαθρομετανάστες και έτσι τους αναγνωρίζει ο νόμος. Κακώς και κατά παράβαση του νόμου, οι Ελληνικές αρχές και το Ελληνικό κράτος χαρακτηρίζουν όλους αυτούς που μπουκάρουν από την Τουρκία ως πρόσφυγες.
Με λίγα λόγια, από τη στιγμή που ο πρόσφυγας καταφύγει σε μη εμπόλεμη χώρα (Τουρκία), παύει και ο κίνδυνος κατά της ζωής του και μόνο αυτή η χώρα οφείλει να του παρέχει την ιδιότητα του πρόσφυγα και να του φερθεί αναλόγως. Όταν η χώρα αυτή (Τουρκία) προωθεί αυτούς τους πρόσφυγες σε άλλη χώρα, με παράνομο τρόμο και χωρίς προηγούμενη κοινή συμφωνία, τότε τα άτομα αυτά χάνουν την ιδιότητα του πρόσφυγα και πλέον πρόκειται για λαθρομετανάστες για τους οποίους και υπάρχει σχετική νομοθεσία για την αντιμετώπιση τους, που δεν είναι άλλη από την άμεση απέλαση.
Αυτά, λέει το Σύνταγμα και οι σχετικοί νόμοι.
Τα παραπάνω αποτελούν και το λόγο που πριν λίγες μέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας, απεφάνθη με απόφαση του Ε' Τμήματος πως δεν επιτρέπεται το ανεξέλεγκτο κύμα εισόδου προσφύγων καθώς και η παροχή προσωρινής προστασίας για ανθρωπιστικούς λόγους, ενώ δεν επιτρέπεται ούτε η παραμονή στην Ελλάδα ακόμα και προσφύγων που δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν με επίσημα έγγραφα της χώρας τους.
Το ΣτΕ μάλιστα αποφάσισε να επιστρέψει ως μη νόμιμο το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που αφορούσε στην τακτοποίηση με τις απαραίτητες προϋποθέσεις χιλιάδων εκκρεμών από προηγούμενα χρόνια (μέχρι το 2010) αιτήσεων απόδοσης ασύλου σε πρόσφυγες, έρχεται μάλλον σε προφανή αντίθεση με την προσπάθεια όλων των αρμόδιων αρχών να επιταχυνθούν οι διαδικασίες μπροστά στο μεγάλο προσφυγικό ρεύμα των τελευταίων μηνών.
Το προεδρικό διάταγμα, που αρχικά είχε κατατεθεί στο ΣτΕ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και μετά την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών έγινε αποδεκτό και από την υπηρεσιακή Κυβέρνηση και προέβλεπε τη χορήγηση καθεστώτος παραμονής για δύο χρόνια για ανθρωπιστικούς λόγους, με απόφαση του γενικού γραμματέα Δημόσιας Τάξης σε όσους είχαν υποβάλει αίτημα διεθνούς προστασίας, έως τις 21.11.2010 υπό τις εξής προϋποθέσεις: α) να είναι κάτοχοι δελτίου αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού σε ισχύ και β) να μην συντρέχει «κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια ή για την κοινωνία της χώρας, λόγω τελεσίδικης καταδίκης για τη διάπραξη σοβαρού εγκλήματος και χωρίς να ελέγχεται η συνδρομή των προβλεπόμενων στο ΠΔ 114/2010 προϋποθέσεων».
Ωστόσο, το Ε΄τμήμα του ΣτΕ στην υπ΄ αριθμ. 120/2015 γνωμοδότηση του κρίνει ότι ο νόμος 3907/2011, δεν παρέχει στους αρμόδιους κρατικούς φορείς να θεσπίσουν «διατάξεις με τις οποίες παρέχεται η δυνατότητα να χορηγηθεί αθρόως και σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων, το καθεστώς παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους άνευ καθορισμού κριτηρίων και προϋποθέσεων συναφών προς το καθεστώς αυτό και με τις οποίες μεταβάλλονται κατ’ ουσία οι οριζόμενες από τις πάγιες διατάξεις, προϋποθέσεις χορήγησης του εν λόγω καθεστώτος».
Επομένως, σύμφωνα με το ΣτΕ, «οι ρυθμίσεις του υπό επεξεργασία σχεδίου, με τις οποίες προβλέπεται η κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων χορήγηση του καθεστώτος παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, με μόνο κριτήριο τον χρόνο υποβολής του αιτήματος διεθνούς προστασίας και μόνες προϋποθέσεις την κατοχή δελτίου αιτήσαντος ασύλου αλλοδαπού σε ισχύ και τη μη τελεσίδικη καταδίκη του αιτούντος για τη διάπραξη σοβαρών εγκλημάτων, κείνται εκτός των ορίων της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 5 παραγράφου 3 του νόμου 3907/2011».
Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε τέλος ότι στο εν λόγω Π.Δ. οι συνυπογράφοντες υπουργοί δεν εκθέτουν τους λόγους «που καθιστούν αναγκαίες τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, ενόψει του γεγονότος ότι με το υπό επεξεργασία σχέδιο επιχειρείται η εισαγωγή εξαιρετικών ρυθμίσεων, με τις οποίες τροποποιούνται οι πάγιες διατάξεις που ρυθμίζουν τόσο την χορήγηση καθεστώτος παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, όσο και την εξέταση των εκκρεμών σε δεύτερο βαθμό προσφυγών στα πλαίσια της διαδικασίας χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας».
Συνεπώς όσοι έχουν μπουκάρει μέχρι τώρα στην Ελλάδα, είναι λαθρομετανάστες και όχι πρόσφυγες και θα πρέπει άμεσα να απελαύνονται. Όλα τα άλλα είναι απλά παραμύθια και ιστορίες από επαγγελματίες φιλάνθρωπους... με σκοπό να κερδίσουν οικονομικά από τα ευρωπακέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου