Εκλογές και η «παρέμβαση» του συμμαχικού παράγοντος

Του ειδικού συνεργάτη

Αύριο, Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009, η Χώρα μας θα αποκτήσει νέα πολιτική διοίκηση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κόμμα της μέχρι τούδε αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα νικήσει με σχετική άνεση και θα σχηματίσει την νέα κυβέρνηση. Μένει να δούμε αν

η κυβέρνηση αυτή θα είναι βιώσιμη, δηλαδή αν θα στηρίζεται σε επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία 153-155 εδρών, τουλάχιστον, ή αν θα υπάρξει νέα προσφυγή στις κάλπες ,σε περίπτωση που δεν θα καταστεί δυνατή η επίτευξη της αυτοδυναμίας. Από την

ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί ότι δεν επιδιώκει συμμαχικές κυβερνήσεις (θα μπορούσε προφανώς να επιζητήσει μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν το κόμμα αυτό επιτύγχανε να εισέλθει στην Βουλή με 10-15 βουλευτές, ή ακόμη και με τον ΛΑ.Ο.Σ. του οποίου η είσοδος θεωρείται βεβαία με ενισχυμένο εκλογικό ποσοστό), αλλά τα πάντα θα εξαρτηθούν από τα τελικά αποτελέσματα και την πολιτική Δυναμική που αυτά θα δημιουργήσουν την νύχτα της Κυριακής και το πρωί της προσεχούς Δευτέρας. Τίποτα, απολύτως τίποτα δεν μπορεί και ούτε πρέπει να αποκλεισθεί εκ των προτέρων. Το καίριο ερώτημα που απασχόλησε τα ΜΜΕ και τους πολιτικά σκεπτόμενους έλληνες κατά την λήξασα βραχεία προεκλογική περίοδο ήταν για ποιόν λόγο ο πρωθυπουργός Καραμανλής προκήρυξε εκλογές την εποχή αυτή, αφού ήταν βέβαιος ότι θα τις χάσει. Οι πιο πολλοί που επιχείρησαν να απαντήσουν στο ερώτημα θεώρησαν - εσφαλμένα ότι η πράξη αυτή είναι πρωτοφανής στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προηγήθηκε , όταν, πριν από 89 χρόνια, τον Νοέμβριο του 1920 προκήρυξε εκλογές , όντας επίσης βέβαιος ότι θα τις έχανε, και παρά τις πιεστικές συστάσεις των πιο στενών συνεργατών του. Ας υπομνησθεί εδώ ότι το 1920 η Χώρα μας ευρίσκετο σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία και ο Ελληνικός Στρατός κατείχε την περιοχή της Σμύρνης και άλλα 7 βιλαέτια της Μικράς Ασίας. Η ιστορικοί αναλυτές συμφωνούν σήμερα ότι ο Βενιζέλος είχε παρασυρθεί από τους Συμμάχους μας σε μια εκστρατεία την οποία η Ελλάδα μόνη της δεν θα μπορούσε να διεξαγάγει επιτυχώς χωρίς την αναμενόμενη Αγγλική βοήθεια η οποία ποτέ δεν ήρθε ! Χάνοντας τις εκλογές εκείνες, ο Βενιζέλος

απεκδύετο από τις σοβαρές πολιτικές και στρατιωτικές ευθύνες του και φόρτωνε αυτές στους αφελείς πολιτικούς αντιπάλους του και διαδόχους του. Σήμερα όμως δεν έχουμε πόλεμο με κανέναν. Και η Οικονομία μας ευρίσκεται σε δυσχερή μεν θέση , όχι όμως σε απελπιστική. Ούτε ο Καραμανλής, ούτε ο Παπανδρέου μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα για να βελτιώσουν τα οικονομικά δεδομένα της καθημερινότητας των ελλήνων πολιτών. Ως γνωστόν, ή Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν διαφορετικές Πολιτικές σε κανένα, μείζονος σημασίας, θέμα . Συμφωνούν παντού. Οι όποιες διαφορές τους είναι, απλά, διαχειριστικές διαφορές . Γιατί φεύγει λοιπόν ο Καραμανλής ; Η απάντηση δεν

μπορεί να είναι εξειδικευμένη. Η δική μας ανάλυση , όμως, οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η φυγή ή μάλλον η αποπομπή Καραμανλή οφείλεται σε καταλυτική παρέμβαση του

συμμαχικού παράγοντος. Ο Καραμανλής επιδίωξε να φέρει την Ρωσία στα θερμά ύδατα της Μεσογείου με την συμφωνία του Πετρελαιαγωγού Πύργου (Μπουργκάς)-Αλεξανδρούπολης,

προσπάθησε να εξασφαλίσει Ρωσικές εγγυήσεις για την ασφάλεια της Ελλάδας και την υπεράσπιση κρισίμων επιλογών σε ανοικτά και χρονίζοντα εθνικής σημασίας ζητήματα (Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος, Σκόπια)με την νέα Ρωσία, με αντάλλαγμα μαζικές παραγγελίες πολεμικού υλικού από την Μόσχα, χωρίς

να το επιτύχει. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει τις πράξεις αυτές και θα αποδώσει τις όποιες ευθύνες μπορούν να καταλογισθούν. Εμείς, οι απλοί πολιτικοί σχολιαστές των τρεχουσών πολιτικών εξελίξεων οφείλουμε να

περιορισθούμε στην εκτίμηση του μετακαραμανλικού πολιτικού σκηνικού, όπως φαίνεται τούτο να διαμορφώνεται : πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης Ντόρα Μπακογιάννη. Και οι δύο χαίρουν της εμπιστοσύνης της Ουάσινγκτον. Οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης δεν πρόκειται, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, να παίξουν κάποιο σημαίνοντα ρόλο στην διαμόρφωση του σκηνικού. Ερώτημα δημιουργείται σχετικά με την παραμονή ή μη του σημερινού προέδρου της Δημοκρατίας

στο ύπατο αξίωμά του για μία ακόμη πενταετία. Ο κ. Παπούλιας δεν θα είναι η πρώτη επιλογή των Γ. Παπανδρέου και Ντ. Μπακογιάννη για ευεξήγητους λόγους, υπάρχει φυσικά η δέσμευση Καραμανλή "ότι η Ν.Δ. θα ξαναψηφίσει Παπούλια", όμως ο Γ. Παπανδρέου απέφυγε να δεσμευθεί μετά την προκήρυξη των εκλογών, γνωρίζοντας ότι η πιθανολογούμενη αποχώρηση Καραμανλή δεν μπορεί να δεσμεύει ούτε αυτόν ούτε την νέα ηγεσία της συντηρητικής παράταξης. Με αυτά τα δεδομένα, δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανη η προεδροποίηση του Γ. Σουφλιά, του αρχιτέκτονος δηλαδή της αποπεμπτικής διαδικασίας Καραμανλή, ως αμοιβή -τρόπον τινά- για τις προσφερθείσες

υπηρεσίες του προς το νέο σύστημα διακυβέρνησης (χωρίς ενεργειακούς αγωγούς, χωρίς ρωσικά όπλα και ρωσική πολιτική επιρροή). Ο χρόνος θα δείξει...