Εκτός από λειψανδρία, έχουμε και μεγάλη έλλειψη από τέτοιες ηρωίδες,

Λίγα μέτρα χωρίζουν το φτωχόσπιτο από τα συρματοπλέγματα των συνόρων. Από την πολυθρόνα της η υπερήλικη γυναίκα κοιτάζει με ανυπομονησία προς το παράθυρο. Το σώμα της είναι 105 χρόνων, στη δύση της ζωής, αλλά το βλέμμα της βγάζει σπίθες.
Σαν 20χρονο κορίτσι. Είναι πρωί και περιμένει τα “παιδιά” της, τους φαντάρους, που “φυλάνε Θερμοπύλες”, να έρθουν να τη βοηθήσουν για να υψώσει την ελληνική σημαία στο φυλάκιο των Μαρασίων. Στο Δήμο Τριγώνου, στον βόρειο Έβρο. Είναι το καθήκον της, η δουλειά της. Αυτό που κάνει εδώ και 50 χρόνια. Της αρέσει να τη βλέπουν οι Τούρκοι στρατιώτες της άλλης πλευράς. “Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα”, λέειηίδια.
Συμβολίζει τη Μάνα. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στον Έβρο, οι
σημερινοί σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τη θυμούνται με λατρεία και ευγνωμοσύνη.
Στο σπίτι της έβρισκαν καταφύγιο. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε. Έβλεπε τα φανταράκια σαν δικά της παιδιά.
Η Βασιλική Λαμπρίδου – Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες – συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο.
“Είναι μια ευγενική και υπερήφανη γυναίκα. Και οι 7.000 κάτοικοι του Τριγώνου τη σέβονται και την εκτιμούν. Όπως και οι σημερινοί φαντάροι που μαθαίνουν την ιστορία της, λέει η Ανθή, που την επισκέπτεται καθημερινά, στο πλαίσιο του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”. Τα κορίτσια που δουλεύουν στο πρόγραμμα αλλά και οι γυναίκες του Στρατού την έχουν αγκαλιάσει, τώρα που έχει την ανάγκη των άλλων. Την κάνουν μπάνιο, της ψωνίζουν, της δίνουν τα φάρμακά της, την εξυπηρετούν σε ό τι τους ζητήσει. Τα απογεύματά της τα περνά με τα παιδιά της, τους φαντάρους, μέχρι να πέσει για ύπνο.
Πάντα έχει παρέα μέσα στο σπίτι της. Ακόμη και ο Διοικητής της Μονάδας πίνει μαζί της το καφεδάκι του. Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για την πολυετή προσφορά της στα στρατευμένα νιάτα. Η πρόταση για τη βράβευση έγινε από γυναικεία σωματεία της Θεσσαλονίκης και το δήμαρχο Τριγώνου Έβρου, κ.Μαν.Χατζηπαναγιώτου.
“Η τιμή που έγινε στο πρόσωπό της αποτέλεσε τιμή προς όλες τις γυναίκες και τους άνδρες του Τριγώνου Έβρου, που αποτελούν το ζωντανό προμαχώνα της πατρίδας μας στην πιο νευραλγική περιοχή των συνόρων μας,” λέει ο δήμαρχος Τριγώνου Έβρου.

Μερικοί τυχεροί την γνωρίσαμε την μάνα βασιλική τις δύσκολες βραδιές του Ιουλίου 74 Σαν παράδειγμα θα πω ότι την πρώτη βραδιά της επιστράτευσης ενώ είχαν αδειάσει όλα τα χωριά του τριγώνου, και είχαν μείνει μόνο οι κοινοτάρχες των χωριών οι μπακάληδες και… η μάνα στα μαράζια που ήταν …πάρων στα εκατό μέτρα από τους ετοιμοπόλεμους τούρκους να εμψυχώνει τα «παιδιά» της, για να φυτεύουν νάρκες στα σύνορα με τους …αναπτήρες? για αυτήν όσοι φορούσαν στολή ήταν παιδιά της. Ο εξυπνάκιας ο μπακάλης θέλησε να μοσχοπουλήσει τα λιγοστές προμήθειες όπως πάντα, και οι απομείναντες ήταν μόνο οι φαντάροι της πρώτης γραμμής. Όταν το έμαθε η μάνα κόντεψε να του βγάλει τα μάτια που έκανε αυτό στα παιδιά της, όπως μας αποκαλούσε. Ακόμα θυμάμαι το σπιτάκι της στα μαράσια που πηγαίναμε να την δούμε, φτωχικό αλλά ούτε το μεγαλύτερο παλάτι δεν μπορεί να συγκριθεί μπροστά του στην ηθική αξία που είχε και ευτυχώς ακόμα συνεχίζει να έχει με την παρουσία της .Δεν πρέπει να υπάρχει στρατιωτικός που υπηρέτησε στο τρίγωνο και να μην την έστω έχει επισκεφτεί, αλλά από αυτό το σπίτι θα έπρεπε να περάσουν όλοι όσοι ήθελαν η θέλουν να γίνουν πολιτικοί και να καθίσουν να διδαχτούν τι σημαίνει πατρίδα και αυταπάρνηση από αυτή την γυναίκα-ηρωίδα. Προσωπικά είμαι πολύ υπερήφανος που την γνώρισα αυτές τις δύσκολες βραδιές έχοντας τους τούρκους στα εκατό μέτρα έτοιμους για πόλεμο, και η μάνα μας να είναι εκεί ανάμεσα μας μέρα νύχτα. Με θλίψη σκέπτομαι ότι εκτός από λειψανδρία, έχουμε και μεγάλη έλλειψη από τέτοιες ηρωίδες, με καθαρή σκέψηΣΑΝ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ ΓΙΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ.


Ένας φρουρός των μαρασίων το 74 και συνεργάτης του ixnos1
".