Καταστρέφοντας την Πατρίδα μας και εξαθλιώνοντας τον Λαό της
Πριν από λίγες ημέρες συζητήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) οι προσφυγές δικηγορικών συλλόγων κα άλλων φορέων που ζητούσαν να ακυρωθεί το διαβόητο Μνημόνιο (Σύμβαση Δανειακής
Διευκόλυνσης) . Οι εισηγήτριες Σύμβουλοι Επικρατείας κυρίες Μαίρη Σάρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου πρότειναν να απορριφθούν οι προσφυγές των αιτούντων αφού το Μνημόνιο επεβλήθη "γιά λόγους δημοσίου συμφέροντος" και "πέραν της αποτροπής κινδύνου πτωχεύσεως της χώρας, με τα μέτρα αυτά,
τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο ενός εμπροσθοβαρούς προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, επιδιώκεται, περαιτέρω η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών κατά τρόπο διατηρήσιμο και βιώσιμο".Συνεχίζουν δε οι εισηγήτριες του ΣτΕ με την ...καινοφανή άποψη ότι "εντός του πλαισίου αυτού,
επιδιώκεται η μεσοπρόθεσμη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και η αναστροφή της αυξητικής πορείας του δημοσίου χρέους, στόχοι, δηλαδή, η επίτευξη των οποίων εκτιμάται ότι θα συμβάλει στην ταχεία επάνοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου" !! Από που άντλησαν τέτοια αδικαιολόγητη αισιοδοξία οι δύο κυρίες εισηγήτριες ; Διαθέτουν ,πλην των νομικών, και οικονομικές γνώσεις ; Ποιες οικονομικές εφημερίδες ελληνικές και ξένες παρακολουθούν ; Ποιός ή ποιοί τις διόρισαν εισηγήτριες σε
ένα τόσο σοβαρό θέμα και με ποιά γνωστικά, του αντικειμένου, κριτήρια εκυρώθη ο διορισμός τους ; Μήπως μπορούν κάποιοι νομικοί αναγνώστες της εγκρίτου εφημερίδος σας , που τυχαίνει να
είναι οπαδοί και υποστηρικτές του επαχθούς Μνημονίου, να μας ενημερώσουν σχετικώς ;
Από που λοιπόν οι κυρίες αυτές φαντάσθηκαν ότι μπορούν να συμβούν όλα αυτά τα οποία εισηγήθηκαν στην Ολομέλεια του ΣτΕ ; Τα πολύ πρόσφατα γεγονότα και τα αντικειμενικά δεδομένα τις διαψεύδουν με τον πιό κατηγορηματικό τρόπο ! Γιατί μία χώρα με δημόσιο χρέος 126% επί του ΑΕΠ το 2009 δεν μπορεί να δανεισθεί από τις Αγορές και θα μπορεί να δανεισθεί το 2013, με 168% δημόσιο χρέος ; Με βάση ποιό συλλογισμό ενόμισαν ότι μπορεί να υπάρξει αποφυγή πτώχευσης, όταν το μόνο σίγουρο
αποτέλεσμα του Μνημονίου θα είναι η εκτίναξη του δημόσιου χρέους ; Μήπως γνωρίζουν έστω και μία επιχείρηση ή ένα νοικοκυριό που να απέφυγαν την πτώχευση απλώς αναζητώντας νέα δάνεια γιά να εξακολουθούν να πληρώνουν τα παλαιά ; Χωρίς να το αντιλαμβάνονται ομολογούν ότι η Πατρίδα μας πρέπει πρώτα να εξαθλιωθεί , γιά να μπορέσει μετά να ξαναβγεί στις Αγορές γιά να δανεισθεί εκ νέου !!!
Οι κυρίες Σύμβουλοι Επικρατείας, όπως και όλοι οι άλλοι αφελείς ή ιδιοτελείς θιασώτες της οικονομικής υποδούλωσης της Πατρίδας μας αποφεύγουν να απαντήσουν και να λάβουν θέση στο εξής ερώτημα :
Όταν μία χώρα ευρεθεί μπροστά στο δίλημμα να μην μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις πιό βασικές και άμεσες ανάγκες της πλειονότητας των πολιτών της , και, τις απαιτήσεις των δανειστών της , τότε τι είναι αυτό που προέχει ; Οι ζωτικές ανάγκες της χώρας και του λαού της ή οι απαιτήσεις των δανειστών της;
Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προτάσσει τις απαιτήσεις των δανειστών και η Ιστορία θα την κρίνει αυστηρά. Καμμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται πολιτικά και ηθικά να θυσιάζει τον λαό της για να εξυπηρετήσει τα ξένα συμφέροντα . Ακόμη και το Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει στην χώρα που θα ευρεθεί σε κατάσταση ανάγκης (state of emergency) , όπως είναι το ενδεχόμενον μιάς πτώχευσης, το δικαίωμα να αρνηθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της, προκειμένου να μην θιγούν τα δικαιώματα και
οι κρίσιμες ανάγκες των πολιτών της και να μην απειληθεί η εσωτερική έννομη τάξη και ασφάλεια. Γιά την Ελλάδα μάλιστα υπάρχει και πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο : Το 1936 η Ελλάδα του Ιωάννου Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την αποπληρωμή δανείου που είχε συνάψει με την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. To Bέλγιο προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Κοινωνίας των Εθνών. Στις αιτιάσεις της βελγικής κυβέρνησης , η δικτατορική κυβέρνηση της Ελλάδας αντέτεινε ότι
ευρίσκεται σε αδυναμία να πληρώσει την βελγική τράπεζα διότι αυτό θα έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την κατάσταση του λαού της χώρας μας. Στο σχετικό υπόμνημα ανεφέροντο και τα εξής σημαντικά :
"Η ελληνική κυβέρνηση, ανήσυχη γιά τα ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού, για την δημόσια διοίκηση, γιά την οικονομική ζωή, την κατάσταση των υπηρεσιών υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας , δεν θα μπορούσε να έχει άλλη επιλογή. Οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της
θα έκανε το ίδιο" ! (Yearbook of the International Law Commission, 1980, Volume I, page 25).
Σημειώστε πως αναφερόμεθα στην δικτατορική κυβέρνηση Ιωάννου Μεταξά. Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχθηκε το ελληνικό σκεπτικό, δικαιώνοντας την Ελλάδα, δημιουργώντας συνάμα και νομικό προηγούμενο που πολλές άλλες χώρες αργότερα επικαλέσθηκαν. Μία από αυτές, η Αργεντινή το 2003, αρνήθηκε να
εφαρμόσει τα προγράμματα του ΔΝΤ και διέγραψε μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της και με αυτό τον τρόπο προστάτευσε τον λαό της από την απόλυτη εξαθλίωση. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας εδικαίωσε την στάση της Αργεντινής και εξαίρεσε μόνον τις υποχρεώσεις της προς ιδιώτες!
Με πιό απλά λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέφυγε στο Μνημόνιο γιά να μπορέσει με "νόμιμο τρόπο" να ρευστοποιήσει τον μισθό, το μεροκάματο, την σύνταξη, τις οικονομίες και την εργασία του ελληνικού λαού και τον δημόσιο πλούτο της Πατρίδας μας , ώστε να ικανοποιηθούν τα διεθνή τοκογλυφικά συμφέροντα...
Η Ελληνική Ιστορία όμως διδάσκει σε όσους την σέβονται και την άλλη, την επώδυνη και ταπεινωτική πλευρά :
Το 1843, η Πατρίδα μας ευρέθη σε αδυναμία αποπληρωμής του διεθνούς χρέους της. Οι τόκοι που έπρεπε κάθε χρόνο να καταβάλλονται ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το 50% των εσόδων του ελληνικού κράτους. Τα μέτρα λιτότητας που είχαν ληφθεί δεν απέδιδαν και η ελληνική κυβέρνηση εζήτησε
νέο δάνειο από τι μεγάλες δυνάμεις , ώστε να αποπληρώσει τα παλαιά. Οι μεγάλες δυνάμεις αρνήθηκαν και προέβησαν στην έκδοση καταδικαστικού πρωτοκόλλου εκβιάζοντας την Ελλάδα να αποδεχθεί την υπογραφή Συμφωνίας (Μνημονίου). Προκειμένου να εξασφαλισθεί η τήρηση του Μνημονίου, οι ξένοι πρεσβευτές
απαιτούσαν να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου! Προσέξτε μερικά από τα μέτρα που αναγκάσθηκε να πάρει η ελληνική κυβέρνηση τότε, γιά την ικανοποίηση των ξένων δανειστών της :
1. Απολύθηκε το 35% των δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκε κατά 20% ο μισθός όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση όλων των συντάξεων (αυτές εχορηγούντο σε ειδικές κατηγορίες πολιτών, μόνον).
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες. Αντί μισθού, οι στρατιωτικοί ελάμβαναν χωράφια.
4. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
5. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
6. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του Κράτους.
7. Απολύθηκαν όλοι οι οι υπάλληλοι του Εθνικού Τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, όλοι οι δασικοί υπάλληλοι
και οι μισοί καθηγητές του Πανεπιστημίου.
8. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο Εξωτερικό.
Οι ξένοι δανειστές μας κατάφεραν να εισπράξουν μικρό μέρος των οφειλομένων χρημάτων τους, η Πατρίδα μας όμως εξαθλιώθηκε. Τα ίδια θα συμβούν και σήμερα αν το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν απορρίψει τις έωλες εισηγήσεις των κυριών εισηγητριών Μαίρης Σάρπ και Σπυριδούλας Χρυσικοπούλου. Έχει πολλούς λόγους να το κάνει και να αποδώσει στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπεια που μιά ανίκανη κυβέρνηση του εχει ήδη αφαιρέσει.
Μιχάλης Σ. Βάρδας
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής (2004-2008),
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός,
Αθήνα.
Aπό τον Ελεύθερο Κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου