Ixnos: Ο Χάσικος αποκάλεσε ήρωες τα παιδιά του Ιωαννίδη και έγινε της πουτάνας στην Κύπρο.

Από το πουθενά δημιουργήθηκε θέμα στους κόλπους της συγκυβέρνησης λόγω της παρουσίας του Σωκράτη Χάσικου στο μνημόσυνο, την περασμένη Δευτέρα, των καταδρομέων του '74 που σκοτώθηκαν στο Προεδρικό. Το ΔΗΚΟ μετά από πιέσεις ΔΗΚΟικών της βάσης του κόμματος αναγκάστηκε με καθυστέρηση 24 ωρών να προχωρήσει σε έκδοση ανακοίνωσης με την οποία να καταδικάζει την ενέργεια Χάσικου, το Προεδρικό να ρίχνει το θέμα στα μαλακά και ο Υπουργός Εσωτερικών να δηλώνει πως δεν έπραξε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ ότι έκανε και το 2002 όταν τότε ήταν Υπουργός Άμυνας.

Η «επιπλοκή» στην συγκυβέρνηση δημιουργήθηκε από την παράληψη των εταίρων να προχωρήσουν σε μια «έστω τυπική συνεννόηση για τον τρόπο χειρισμού της επετείου του πραξικοπήματος. Δηλαδή ποιος υπουργός πάει που, ποιος δηλώνει τι», για να αποφευχθεί η όποια παρεξήγηση. Στο ΔΗΚΟ ωστόσο Δευτέρα και Τρίτη πρωί κατέφθασαν έντονες αντιδράσεις από μέλη και αξιωματούχους του κόμματος, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την στάση που τήρησε το κόμμα τους και δεν αντέδρασε στην παρουσία του Σωκράτη Χάσικου στις τιμές για τους καταδρομείς.

Αποτέλεσμα των έντονων παραπόνων η ηγεσία του ΔΗΚΟ προχώρησε σε έκδοση ανακοίνωσης με σκληρή μάλιστα γλώσσα, έτσι ώστε αφενός να καθησυχάσει τις όποιες ενδοκομματικές αντιδράσεις και αφετέρου να επιδείξει ότι «απαιτεί σεβασμό στις δικές του ευαισθησίες».

Το τι συνέβη για γέλια. Καλύτερα να ασχολούνται με την ..Τρόικα παρά με τα εθνικά.

Χάσικος: Οι καταδρομείς εκτελούσαν διαταγές των ανωτέρων τους

Ο ανεκδιήγητος Χάσικος αναφέρθει σε επιστολή του στις 14 Ιουλίου 2002, ως νυν Υπουργός Εσωτερικών και τότε Υπουργός Άμυνας…. Ως πολιτικός προϊστάμενος των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας επιθυμώ, έστω και τώρα, να αναγνωρίσω ότι οι φονευθέντες στρατεύσιμοι κατά την ημέρα του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, υπακούοντες σε διαταγές των προϊσταμένων τους, πρόσφεραν τη ζωή τους σαν πιστοί και αφιλότιμοι στρατιώτες στο βωμό της στρατιωτικής πειθαρχίας και του όρκου που έδωσαν προς την πατρίδα, και παραθέτει την επιστολή αυτή, σε απάντηση ανακοινώσεων και δηλώσεων αναφορικά με την παρουσία του στο χθεσινό μνημόσυνο των καταδρομέων που σκοτώθηκαν κατά την επιχείρηση εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου στις 15 Ιουλίου του 1974.

Στην επιστολή που δίνεται στη δημοσιότητα, ο κ. Χάσικος ως Υπουργός Άμυνας το 2002 ανέφερε ότι "εικοσιοκτώ χρόνια μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 επιθυμώ να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας πληροφορήσω ότι οι κληρωτοί στρατιώτες και έφεδροι αξιωματικοί που φονεύθηκαν την ημέρα εκείνη, εκτελώντας διαταγές των ανωτέρων τους, έπεσαν σε διατεταγμένη Υπηρεσία".

Η αντίληψη, σημειώνει, ότι θα μπορούσαν να επιδείξουν ανυπακοή και να αρνηθούν τη συμμετοχή τους σε αποστολές τις οποίες οι ίδιοι θα έκριναν ως παράνομες, θεωρητικά είναι ορθή, κάτω όμως από τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Κύπρο και ιδιαίτερα στην Εθνική Φρουρά την περίοδο του `74 κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν αδύνατο.

"Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα αυτή και να συνεχίζουμε επί 28 χρόνια να αγνοούμε ότι ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τους σκοπούς όσων σχεδίασαν το προδοτικό πραξικόπημα, οι 19χρονοι στρατιώτες που συμμετείχαν σε αυτό, δεν είχαν καμία δυνατότητα άρνησης ή ανυπακοής σε διαταγές των ανωτέρων τους", προσθέτει.

Το δημοκρατικό μας πολίτευμα, το πολιτικό και πολιτισμικό μας επίπεδο καθώς και το πνεύμα συναίνεσης που επικρατεί σήμερα στην πατρίδα μας ενόψει των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, αναφέρει ο κ. Χάσικος στην επιστολή του, δεν επιτρέπουν τη συνέχιση αυτής της συμπεριφοράς της Πολιτείας απέναντι στους στρατιώτες που φονεύθηκαν κατά την ημέρα του πραξικοπήματος αλλά και τους οικείους τους που επί 28 χρόνια ζουν το δικό τους δράμα.

"Ως πολιτικός προϊστάμενος των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας επιθυμώ, έστω και τώρα, να αναγνωρίσω ότι οι φονευθέντες στρατεύσιμοι κατά την ημέρα του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, υπακούοντες σε διαταγές των προϊσταμένων τους, πρόσφεραν την ζωή τους σαν πιστοί και αφιλότιμοι στρατιώτες στον βωμό της στρατιωτικής πειθαρχίας και του όρκου που έδωσαν προς την πατρίδα. Ας είναι η αναγνώριση αυτή, το ελάχιστο μνημόσυνο απέναντι στο δικό σας νεκρό", καταλήγει στην επιστολή του, ο κ. Χάσικος.

Με γραπτή δήλωση-απάντηση σε προηγούμενη ανακοίνωση του ΥΠΕΣ Σωκράτη Χάσικου επανέρχεται το ΑΚΕΛ δια του Εκπροσώπου Τύπου του Γιώργου Λουκαϊδη, με αφορμή την παρουσία του στο μνημόσυνο των καταδρομέων που ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία στο Προεδρικό Μέγαρο στις 15 Ιουλίου του ’74.

Ο κ. Λουκαϊδης επικρίνει τον ΥΠΕΣ και την Κυβέρνηση του ΔΗΣΥ ότι «συνεχίζουν να προκαλούν βάναυσα τα αισθήματα των δημοκρατικών πολιτών σε σχέση με την απόδοση τιμών στους επιτεθέντες καταδρομείς, από πλευράς κυβέρνησης».

Για την επαναφορά επιστολής ημερομηνίας 14/7/2002 από πλευράς του κ. Χάσικου, ο κ. Λουκαϊδης διερωτάται «ποια ηθική, πολιτική ή θεσμική νομιμοποίηση έχει η απόδοση τιμών ήρωα σε πρόσωπα που ενώ είχαν ορκιστεί πίστη στο σύνταγμα, έστρεψαν τα όπλα τους κατά της Δημοκρατίας και του συνταγματικά εκλεγμένου Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’».

«Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου έχουν χαρακτηριστεί ως ήρωες πρόσωπα που με βάση τις ενέργειες τους στράφηκαν κατά της Δημοκρατίας και του συντάγματος, συμμετέχοντας σε εγκλήματα κατά του λαού τους ή κατά της ανθρωπότητας; Μήπως τα στρατεύματα του Χίτλερ, οι στρατιώτες που μπήκαν με τα τανκς στο Πολυτεχνείο, οι Εγγλέζοι στρατιώτες που έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου στο κρησφύγετο του», διερωτάται ο Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ.

«Αν πρέπει να αποδίδονται τιμές ήρωα στους επιτεθέντες στο Προεδρικό, τότε τον λεβέντη καταδρομέα Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου που αρνήθηκε να εκτελέσει εντολές και να παραβεί τον όρκο του, πώς πρέπει να τον χαρακτηρίσουμε», συνεχίζει ο κ. Λουκαϊδης και καταλήγει «αν συνακόλουθα πρέπει να αποδίδουμε τιμές ήρωα σ’ όσους παραβαίνουν τον όρκο τους, τότε να υποθέσουμε ότι έτσι θα πρέπει να ενεργούν μελλοντικά και οι σημερινοί και αυριανοί νέοι μας που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας;».

Για την ιστορία…..

«Αλέξανδρος εισήλθε νοσοκομείον». Με αυτό το σήμα ο επικεφαλής των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο ταξίαρχος Μ. Γεωργίτσης ανήγγειλε στην ηγεσία της ελληνικής χούντας, το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974, την έναρξη του πραξικοπήματος.
Το άκρως απόρρητο σήμα είναι ένα από τα ντοκουμέντα, που περιλαμβάνεται στο «Πόρισμα για τον Φάκελο της Κύπρου» της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στα γνωστά έως σήμερα ότι το πραξικόπημα αποφασίστηκε από τους Γκιζίκη («πρόεδρος»), Ανδρουτσόπουλο («πρωθυπουργός»), Μπονάνο (αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων) και Δ. Ιωαννίδη (αρχηγός της νοεμβριανής χούντας), με εισήγηση του τελευταίου, που ζητούσε «το κεφάλι του Μούσκου (Μακαρίου)», τεκμηριώνεται με κείμενα και μαρτυρίες ότι για το πραξικόπημα:..
Είχαν προηγηθεί επανειλημμένες διαβουλεύσεις των ηγετών της χούντας ήδη από τον Φεβρουάριο του 1974. Η οριστική απόφαση πάρθηκε το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουνίου 1974.
Η πραξικοπηματική διαδικασία άρχισε τις τελευταίες μέρες του Ιουνίου. Προσδιορίστηκε καταρχήν η 15η Ιουλίου ως η ημερομηνία εκδήλωσης και ορίστηκαν οι αρχηγοί (Μ. Γεωργίτσης, διοικητής της Ανώτερης Τακτικής Δύναμης της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο και συνταγματάρχης Κ. Κομπόκης, διοικητής των Δυνάμεων Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς).
Η τελική σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουλίου στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων στην Αθήνα. Συμμετείχαν οι Ιωαννίδης, Μπονάνος, Γεωργίτσης, Κομπόκης και Π. Παπαδάκης (υποστράτηγος διοικητής της Μεραρχίας του Εβρου, πρώην αρχηγός των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο). Ο Μπονάνος ενημέρωσε τότε για την απόφαση ανατροπής του Μακαρίου, η οποία πάρθηκε από τη στρατιωτική ηγεσία και την κυβέρνηση, όπως είπε. Επαναβεβαιώθηκε ο καθορισμός της 15ης Ιουλίου, η αρχηγία του πραξικοπήματος και ορίστηκε η ακριβής ώρα (7.30 π.μ.).
Στην ίδια σύσκεψη ορίστηκαν και οι συνθηματικές εκφράσεις που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν:
.«Αλέξανδρος εισήχθη νοσοκομείον» για την έναρξη του πραξικοπήματος.
.«Αλέξανδρος πάει καλά» ήταν η φράση που σήμαινε καλή εξέλιξη
.«Αλέξανδρος ασθενεί βαρέως» σήμαινε δυσμενή εξέλιξη.