Ξυπνάτε ρεεε, παίζουν με το..μυαλό σας…. κοροιδάρες .

Ο φόβος είναι το νούμερο 1 συναίσθημα. Οι άνθρωποι αισθάνονται απελπισμένοι και αβοήθητοι λόγω της οικονομικής κρίσης και πολλοί φοβούνται ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να πάνε καλύτερα στο μέλλον. Ο φόβος αυτός γενικεύεται και γίνεται αόριστος φόβος, ακούγοντας επιπλέον τερατολογίες με την αύξηση των spread, την πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας ή όχι, και πολλά άλλα καθημερινά.

Αλλά αυτός ο φόβος μεν έχει κρυμμένη προϊστορία μέσα μας. Δεν είναι σημερινός, παρά σύρεται μέσα σε ήδη φοβισμένα ανθρώπινα μυαλά. Κατευθύνει και επιβάλει δε, συλλογικές συμπεριφορές. Ολόκληρη η ανθρωπότητα αλλάζει σταδιακά και εισέρχεται σε μια νέα φάση συλλογικής νευρωτικής συμπεριφοράς και διαταραχής πανικού.

Η αμεσότητα των επικοινωνιών σήμερα, επέτρεψε την εμφάνιση του φαινομένου αυτού. Τα πρακτορεία ειδήσεων με την απανταχού ετοιμότητα για αναμετάδοση φοβικών συμβάντων, τα blogs, τα κοινωνικά δίκτυα στο Internet με την ακαριαία ενημέρωση εικόνας και ήχου, ακόμα και για απλά καθημερινά συμβαίνοντα, δημιουργούν μια εξαιρετικά πολύπλοκη νευρωνική διασύνδεση ανάμεσα στους ανθρώπους.

Προσέξτε τώρα τα παρακάτω γεγονότα:

Προ 20ετίας ξεκίνησε ο φόβος του AIDS. Ο κόσμος δεν ήταν πλέον ασφαλής στην σεξουαλική του ζωή, ειδικά με την ανακάλυψη ότι πλήττονταν δυνητικά και τα ετερόφυλα ζευγάρια από τη θανατηφόρο νόσο. Αυτός ο φόβος μας ακολουθεί ακόμα και σήμερα.

Στη συνέχεια ήρθε η Νόσος των τρελλών αγελάδων (σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών ή νόσος Κρόιτζφελντ-Γιάκομπ) όπου δεν ήξερε κανείς τι μπορούσε να φάει με ασφάλεια. Έτρωγες με το φόβο ότι δεν θα σε εξευτελίσει η άνοια που προκαλεί η νόσος. Σήμερα αυτός ο φόβος δεν περιρρέει, αλλά μας κληροδότησε τη φοβική παράνοια σε οτιδήποτε τρώμε. Μεταλλάχτηκε σε πολλούς άλλους μικρότερους φόβους σχετικά με το νερό, το γάλα κλπ.

Ακολούθησε η Νόσος των πτηνών (γρίπη των πουλερικών). Αυτό και αν προκάλεσε πανικό. Φτάσαμε στο σημείο να ανησυχούμε αν ο γείτονας είχε καναρίνια ή περιστέρια ή καμιά κότα στην αυλή του! Η απειλή από τον ουρανό υπήρχε από παλιά στην ανθρωπότητα αλλά ποτέ δεν κοιτάξαμε μέχρι τότε με φόβο τα πουλιά. Ο φόβος αυτός έδωσε την εναρκτήρια ώθηση για την επόμενη αντίδραση πανικού στην ανθρωπότητα.

Προτού συνέλθουμε και καλμάρουμε από τους προηγούμενους φόβους, ήρθε ξανά ο πανικός με την επιδημία με τον υιό Η1Ν1.

Η υπερβολή έφτασε στον υπερθετικό, με την κρατική παρέμβαση να παίρνει συχνά εσφαλμένες αποφάσεις, σε διεθνές επίπεδο. Ο φόβος αυτός εξακολουθεί να είναι έντονος και κατά τη γνώμη μου θα πυροδοτήσει στο μέλλον και άλλες αντίστοιχες αντιδράσεις πανικού.

Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε μια σειρά από «μαύρες ημέρες» σε όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου ταυτόχρονα. Αφού λοιπόν η ψυχολογία είναι ουσιαστικός παράγοντας στα οικονομικά, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το πώς φτάσαμε στην σημερινή οικονομική κρίση. Με την φοβική και πανικόβλητη ανθρωπότητα, ήδη σε νευρική κρίση από τα παραπάνω πλήγματα, ήταν αναμενόμενο να προκληθεί και ο οικονομικός πανικός.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι η Παγκόσμια Οικονομική κρίση του 2008, ξεκίνησε από κακές εκτιμήσεις κάποιων δανείων τοπικών τραπεζών των ΗΠΑ για την αγορά εκείνων των περίεργων ξύλινων σπιτιών που κατασκευάζουν εκεί. Μετονομάστηκε σε φούσκα ακινήτων, απείλησε σοβαρά όλη την οικονομία των ΗΠΑ, μεταλαμπαδεύτηκε στην Ευρώπη και έφτασε να απειλεί τα δικά μας σπίτια από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν και σίδερο) και βαθιά θεμέλια που φτιάχνουμε στην Ελλάδα.

Ακόμα και για τον απλό ουδέτερο παρατηρητή, είναι φανερό ότι οι μεν πολιτικοί στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες, από καιρό τώρα χαρακτηρίζονται από σπασμωδικές και άστοχες κινήσεις πανικού και φόβου.

Προτάσεις για νομοσχέδια πηγαινοέρχονται, αποσύρονται και μεταλλάσσονται, ηλίθιες κουβέντες για πιστόλια ακούγονται, διορθώνουν και ξαναδιορθώνουν τα νούμερα, διαβουλεύονται όλοι με όλους με αποτέλεσμα ίδιο ή χειρότερο από την προηγούμενη κατάσταση, φταίχτες δεν ανευρίσκονται και τελικά διαφαίνεται στον ορίζονται μόνο η σκόνη του άσκοπου ποδοβολητού !

Οι δε απλοί πολίτες αποσβολωμένοι από την νευρική κρίση των ταγών, οικτίρουν τη μοίρα τους και θρηνούν πένθιμα το μέλλον τους.

Την οικονομική κρίση βιώνουν με φόβο για το μέλλον οι ιδιωτικοί και σε λίγο και οι δημόσιοι υπάλληλοι (“μετριόμαστε κάθε μέρα στη δουλειά να δούμε ποιοι λείπουν”) και οι νέοι ελαστικά απασχολούμενοι (“δεν μπορώ να ονειρευτώ το μέλλον, μένω αναγκαστικά στο σπίτι των γονιών μου”) και βέβαια οι άνεργοι (“τα βλέπω όλα μαύρα”).

Όλα αυτά τα συνεχόμενα φοβικά πλήγματα, ΕΙΝΑΙ μια Παγκόσμια Διαταραχή Πανικού. Το φαινόμενο της Παγκόσμιας Διαταραχής Πανικού και λόγω της οικονομικής κρίσης, φαίνεται να έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου.

http://tleonidas.blogspot.com/