ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ Ο.Κ.Ε. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΜΕΛΟΥΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.
Λόγοι πολιτικής, ιδεολογικής, ηθικής και κοινωνικής αξιοπρεπείας, με υποχρέωσαν παραχωρώντας συνέντευξη τύπου στα Μ.Μ.Ε. του Ν.Κορινθίας, να υποβάλω την παραίτησή μου από τα αξιώματα του Προέδρου της Νομαρχιακής Επιτροπής Κορινθίας, του Γραμματέα ΟΚΕ Δικαιοσύνης, του Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά και από την ιδιότητα του απλού κομματικού μέλους του ΛΑ.Ο.Σ.
Είναι πράγματι απορίας άξιον, ποιος από τους αγωνιστές του ΛΑ.Ο.Σ., που γνωρίζει από μέσα τα πράγματα και την τραγική κατάσταση που επικρατεί εκεί, μπορεί σήμερα να επαίρεται για τις ιδεολογικές ταλαντεύσεις και ασυνέπειες του Προέδρου Γιώργου Καρατζαφέρη; Ποιος μπορεί να ανεχθεί ότι τις σκληρές θέσεις που ξεστόμιζε επί 7 χρόνια ως αρχηγός εξωκοινοβουλευτικού κόμματος για την αθρόα λαθρομετανάστευση, κατηγορώντας συλλήβδην ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για ατελέσφορες πολιτικές ως προς την αντιμετώπιση του εν λόγω προβλήματος, τώρα που εισήλθε στη Βουλή διστάζει να τις επαναλάβει με την ίδια ένταση; Ποιος θα μπορέσει να ανεχθεί να τον ακούει να διατυπώνει φιλολαϊκές θέσεις, όταν ο ίδιος διάγει υπερπολυτελή βίο, αδιαφορώντας ακόμα και για τα ευρισκόμενα σε οικονομική δυσπραγία μέλη των Νομαρχιακών Επιτροπών του κόμματος ανά την Ελλάδα, τα οποία τσοντάρουν τον οβολό τους από το πενιχρό τους υστέρημα για να κρατήσουν ανοιχτά τα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ., τη στιγμή που το κόμμα λαμβάνει πλέον παχυλή κρατική επιχορήγηση; Ποιος από τους οπαδούς του ΛΑΟΣ θα αντέξει και για πόσο καιρό ακόμα, τον έντονο και διακαή πόθο του Προέδρου του να επιστρέψει στη ΝΔ, μόνος ή με λίγους συνεργάτες του, αφήνοντας μετέωρους, στελέχη και ψηφοφόρους ;Ποιος από τους ψηφοφόρους του ,που προέρχονται από τη ΝΔ, δοκιμάζοντας την αβεβαιότητα ως προς την πορεία του κόμματος, δεν θα επιχειρήσει να επιστρέψει στις πατρογονικές κομματικές του εστίες, πριν από τον Γιώργο Καρατζαφέρη; Ποιος μπορεί να ανεχθεί να τον βλέπει να κόπτεται για τις ένοπλες Δυνάμεις, τη Μεγάλη Ιδέα, τις Αλύτρωτες Πατρίδες, τη στιγμή που συμπεριλαμβάνει στα ψηφοδέλτια των υποψηφίων βουλευτών του κόμματός του, στέλεχος που δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και στη συνέχεια αφού εξελέγη βουλευτής με τη στήριξη του Προέδρου, υπηρέτησε 45 ημέρες, εκμεταλλευόμενος ευεργετικές διατάξεις του Νόμου, ενώ τα παιδιά του λαού υπηρετούν 12, 18, 24 ακόμα και 32 μήνες, ανάλογα την εποχή; Και αν ακόμα δεν υπάρχει νομικό ζήτημα στην υπόθεση, μολονότι οι απόψεις εγκρίτων νομικών διίστανται, σαφώς ανακύπτει σοβαρό ζήτημα ιδεολογικής ανακολουθίας, μιας που ένα κόμμα που διατείνεται πως τοποθετεί τον πατριωτισμό στις πρώτες προτεραιότητες της πολιτικής του, θα πρέπει να το αποδεικνύει καθημερινά με πράξεις. Ποιος θα συνεχίσει να δίνει βάση στις ομολογουμένως σωστές θέσεις του ΛΑΟΣ, για το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας μας, όταν οι κατά καιρούς λεκτικές αστοχίες βουλευτών και ευρωβουλευτών του, δίνουν επιπλέον ερείσματα στο ανομοιογενές κρατίδιο των Σκοπίων, να συνεχίζει με θρασύτητα την ανθελληνική του προπαγάνδα; Ποιος θα συνεχίσει να αγωνίζεται στο πλευρό ενός Προέδρου, όταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης, τον ωθεί να εξαρτάται από πρόσωπα ελλιπώς καλλιεργημένα και αγνοούντα στοιχειώδεις πολιτικούς κανόνες, εξοβελίζοντας με τον τρόπο του αυτούς που φοβάται μήπως γίνουν πιο λαμπεροί από τον ίδιο, ένεκα της πολιτικής τους κατάρτισης και της προσωπικής τους ακτινοβολίας;
Οι αιτίες αυτές με ωθούν , όπως άλλωστε και πολλά άλλα σημαίνοντα στελέχη του κόμματος, να κατέβω από το εκτός σιδηροδρομικών γραμμών κινούμενο τρένο του ΛΑΟΣ. Η συνειδητή μου απομάκρυνση δε σημαίνει κατά καμία έννοια ότι θέτω εαυτόν εκτός παράταξης. Ανήκοντας στον ευρύτερο χώρο της συνεπούς Λαϊκής Δεξιάς. Θα συνεχίσω να διατρανώνω τις ιδέες μου, να οραματίζομαι μια καλύτερη Ελλάδα και να αγωνίζομαι για την επίλυση των προβλημάτων του ελληνικού λαού, από οποιοδήποτε υγιές πολιτικό και κοινωνικό μετερίζι.
Επιτέλους ας σταματήσουν κάποιοι τα παιχνίδια με τους αγνούς Έλληνες πατριώτες. Ο Πατριωτικός χώρος πρέπει να υπηρετηθεί από πολιτικούς που είναι αφοσιωμένοι σε αξίες, αρχές και ευγενή ιδανικά και παραμερίζουν ταυτόχρονα το προσωπικό τους συμφέρον. Μόνο έτσι θα παραμείνει αναμένει η τελευταία φλόγα ελπίδας των Ελλήνων για την Αναγέννηση της Πατρίδας.
Αθήνα 2Ο-1-09
Με τιμή
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Αξιότιμε κ. Διευθυντή,
Με την παρούσα επιστολή επιθυμώ να ενημερώσω εσάς και το αναγνωστικό σας κοινό ότι παραιτούμαι οριστικώς και αμετακλήτως από την θέση του γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Χανίων του ΛΑ.Ο.Σ και από τώρα και στο εξής και δεν θέλω να έχω οποιαδήποτε σχέση με το κόμμα αυτό και ότι αντιπροσωπεύει.
Ξεκίνησα ως απλό μέλος στο κόμμα αυτό, διετέλεσα πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής του στα Χανιά και μάλιστα στην πιο δύσκολη περίοδο του πριν εισέλθει στην βουλή και κατόπιν και μέχρι σήμερα γραμματέας του με συνέπεια να δεχθώ ατελείωτες πιέσεις και απειλές, αλλά και καθιερωμένες σήμερα ύβρεις για όποιον είναι πατριώτης όπως ο φασίστας, ο ακροδεξιός, ο ρατσιστής, ο χιτλερικός αλλά τουλάχιστον είναι τιμή μου που κανείς δεν τόλμησε ούτε καν να σκεφτεί ότι είμαι προδότης της πατρίδας μου όπως εγώ για τόσους άλλους.
Ποτέ άλλοτε δε είχα ασχοληθεί ούτε με κόμματα, αλλά ούτε γενικότερα με την πολιτική πέραν από τις προσωπικές μου πεποιθήσεις. Οραματιζόμουν ότι αυτό το κόμμα και ο αρχηγός του θα έφερνε την ρήξη και την ανατροπή όπως ευαγγελιζόταν, θα έφερνε την Δημοκρατία τουλάχιστον μέσα στα όργανα του και την έκφραση όλων των πατριωτικών απόψεων για να βγει η κοινή συνισταμένη και η χρυσή τομή για το συμφέρον της πατρίδας. Οραματιζόμουν ότι αυτό το κόμμα θα ένωνε όλους τους πατριώτες, όλους όσους έχουν ελληνική εθνική συνείδηση όσους δεν είναι ελεγχόμενοι από μυστικές εταιρείες, είτε προερχόταν από δεξιά, είτε από αριστερά για να αναδομήσουμε το έθνος μας και να διαδώσουμε τα ιδανικά της φυλής μας που βασίζονταν στο « μέτρον άριστον », στο « γνώθι σ΄αυτόν », στο « να λες την αλήθεια και να πράττεις κατά φύσιν », στο « εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις ». Οραματιζόμουν ένα κόμμα που θα πραγματοποιούσε με την βοήθεια των οργάνων του συνελεύσεις όπως τις συνελεύσεις των αρχαίων Ελλήνων στην εκκλησία του δήμου για ακούει και να αφουγκράζεται τις αγωνίες των αγνών και ιδεολόγων μελών του. Οραματιζόμουν ένα κόμμα που θα έδινε το δικαίωμα στην κάθε τοπική κοινωνία η οποία ξέρει και γνωρίζει καλά το ποιόν κάθε μέλους της, να αναδείξει τον κατάλληλο άνθρωπο αγωνιστή πατριώτη, αμερόληπτο και ελεύθερο που θα την εκπροσωπήσει στα κεντρικά όργανα και εκεί σαν άλλη αμφικτιονία θα παίρνονταν οι αποφάσεις για το κοινό καλό των Ελλήνων. Αλλά τελικά οι προσδοκίες μου διαψεύσθηκαν παταγωδώς παρόλο που έκανα υπομονή και έλεγα ότι σε κάθε αρχή υπάρχουν δυσκολίες, στην συνέχεια όμως όλο και θα βελτιωνόταν η κατάσταση. Τελικά όμως συνειδητοποίησα ότι τα ανώτερα κλιμάκια και η αυλή του πρόεδρου θέλει ανθρώπους – προσωπικότητες απόλυτα ελεγχόμενους και καθοδηγούμενους από αυτούς. Δεν θέλει ελεύθερα και αγωνιστικά μυαλά. Δεν θέλει ανθρώπους που να παραβλέπουν τα ιδιοτελή συμφέροντα, δεν θέλει ανθρώπους ιδεολόγους που να βάζουν πάνω από όλα ακόμα και από την οικογενειακή, επαγγελματική και ψυχική τους ηρεμία και χωρίς κανένα αντάλλαγμα οποιουδήποτε είδους, το καλό της πατρίδας, αλλά θέλει άτομα καρεκλοκένταυρος, μισθοφόρους, χειροκροτητές, υποχείρια των κεντρικών οργάνων, νενέκους στις θελήσεις κάποιων διορισμένων και όχι εκλεγμένων. Φωνάζει ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ για περισσότερη Δημοκρατία, αλλά μέσα στο ίδιο του το σπίτι εφαρμόζει την Δεσποτοκρατία. Τι και αν έστελνα επιστολές στα κεντρικά, τι και αν εκλιπαρούσα για εκλογές ανάδειξης των εκπροσώπων του κόμματος, τι και αν πρότεινα οργανωτικά θέματα αλλά και θέματα περιφερειακής πολιτικής μετά από την έγκριση και της παγκρήτιας σύσκεψης όλων των αντιπροσώπων των Νομαρχιακών Επιτροπών που θεωρούσα ότι θα βοηθούσαν στην άνοδο του κόμματος ήταν σαν να μην έκανα τίποτα. Πλήρη απαξίωση παρόλο που ποτέ δεν ζήτησα κάτι για τον εαυτό μου, ποτέ δεν ήθελα χρήματα ή καρέκλες ή αξιώματα, ποτέ δεν έπαιξα παιχνίδια στο παρασκήνιο. Οι κλίκες να είναι καλά και τα συμφέροντα τους. Κλίκες απαρτισμένες από κολλημένα μυαλά απόστρατων που παρόλο που και εγώ υπηρέτησα επί δύο χρόνια στις ειδικές δυνάμεις και στα αλεξίπτωτα και σαν έφεδρος αξιωματικός έμαθα να πειθαρχώ ναι, αλλά σε αξιωματικούς και ηγέτες έτοιμους να πεθάνουν για την πατρίδα στην πρώτη γραμμή όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι σε αξιωματικούς που κοιτούσαν μόνο το συμφέρον τους και την άνοδο τους στην ιεραρχία σαν γυμνοσάλιαγκες. Κλίκες από ανθρώπους που το μόνο που ήξεραν να κάνουν είναι πως θα υπονομεύουν τον άλλο, πως θα πλέκουν συνομωσίες και μηχανορραφίες. Έχει καταλήξει το κόμμα αυτό πανομοιότυπο όπως όλα τα άλλα. Με τα παιδιά και τα αποπαίδια του κάθε αυλοκόλακα του προέδρου. Έτσι όμως θα έχει τη τύχη όλων των υπολοίπων. Και την εξουσία να καταφέρει να πάρει ή να την ελέγξει άμεσα θα διαφθαρεί.
Κρίμα γιατί θα μπορούσε σιγά σιγά να δημιουργηθεί ένα αντίστοιχο κοινό των ομοίων όπως στην Αρχαία Σπάρτη με προσωπικότητες μέσα από όλους τους χώρους που αποδεδειγμένα όμως βάζουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το δικό τους συμφέρον χωρίς αρχηγούς και αυλές. Έτσι ώστε ούτε να μπορούν να διαφθαρούν, αλλά ούτε και να ελεγχτούν από την σημερινή διαπλοκή και τα ξένα κέντρα.
Κρίμα γιατί ακόμα υπάρχουν μέσα στο κόμμα αυτό εγκλωβισμένοι αρκετοί αγνοί ιδεολόγοι και πατριώτες αγωνιστές ακόμα και βουλευτές που η αρχηγική γραμμή όμως δεν τους αφήνει να πράξουν διαφορετικά ή απλά θεωρούν ότι τουλάχιστον αυτό το κόμμα είναι το « μη χείρον βέλτιστον ». Κρίμα γιατί αντί να ενωθούμε όλοι οι Έλληνες όπως έλεγε ο Ισοκράτης έναντι του κοινού εχθρού που λέγεται Σιωνισμός με τα παρακλάδια του αρκούμαστε σε σοφιστείες και θεοσοφιστείες.
Κρίμα γιατί δεν υπάρχει πλέον ένας Λεωνίδας που δεν ήταν διπλωμάτης, δεν υπάρχει ένας Φίλιππος που και αυτός δεν ήταν διπλωμάτης, δεν υπάρχει ένας Δασκαλογιάννης που και αυτός δεν ήταν διπλωμάτης, ένας Κολοκοτρώνης που και αυτός δεν ήταν διπλωμάτης, ένας Παύλος Μελάς που και αυτός δεν ήταν διπλωμάτης. Γιατί και εγώ όσο μικρός και ασήμαντος και αν είμαι έχω πρότυπα αυτούς και για αυτό δεν είμαι διπλωμάτης. Ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει ότι και αν γίνει μακριά από λύσεις του εφικτού, του προσωρινού, του ωχ αδερφέ, του θα τα βρούμε, του περίμενε, του έτσι είναι το σύστημα. Αν το έλεγαν αυτό όλες οι προηγούμενες προσωπικότητες τότε δεν θα υπήρχαμε σήμερα σαν Έλληνες και ότι έχει απομείνει από εμάς, αλλά κάτι προσκυνημένο και μεταλλαγμένο που τι κρίμα σιγά σιγά πάλι σε αυτό οδηγούμαστε.
Θα αλλάξουν όμως οι καιροί γιατί το ελληνικό πνεύμα και το ελληνικό ζείν είναι αθάνατο.
Με εκτίμηση,
Σταθάκης Δημήτρης
Αγαπητέ Πρόεδρε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου