Δεν θα πούμε, ούτε θα σχολιάσουμε περισσότερα από αυτά που αναφέρονται στο έγγραφο που αποκαλύπτουμε σήμερα και με ημερομηνία 06/05/2010 της Ελληνικής Πρεσβείας στο Βερολίνο. Το έγγραφο-φωτιά, το οποίο θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει τις αρμόδιες ελληνικες αρχές και τα συναρμόδια υπουργεία, στάλθηκε δια της επισήμου οδού, προκαλώντας δικαιολογημένα πανικό στα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών. Φαίνεται πως διαψεύδει κατηγορηματικά τα όσα λέει η ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα για το μέλλον και τις ευοίωνες ή καλύτερα υπεραισόδοξες προβλέψεις προκειμένου να προλάβει - δυστυχώς με ψέματα(!) -τις επερχόμενες κοινωνικές αναταραχές. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική! Δυσοίωνες οι προβλέψεις ως προς το δημόσιο χρέος της χώρας μας. Οι Γερμανοί προβλέπουν ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως το 2020-δηλαδή ούτε σε 10 χρόνια δεν θα έχουμε βγει από το σκοτεινό τούνελ της πείνας που μας έφερε η σπατάλη και κλεψιά των κρατικών λειτουργών -πράσινων και γαλάζιων- θα έχει φτάσει στο 175% αν δεν το έχει ξεπεράσει!
Τα όσα σημειώνονται στο έγγραφο ΒΟΜΒΑ, το οποίο σήμερα αποκαλύπτουμε, και στέλνει η Ελληνική πρεσβεία στο Βερολίνο, είναι εύγλωττα και δικαίως προκαλούν οργή και αγανάκτηση! Σε πολιτικό επίπεδο σημειωτέον, το έγγραφο διαβιβάζεται και αποστέλλεται από τον αρμόδιο προϊστάμενο της Ελληνικής Πρεσβείας του γραφείου οικονομικών και εμπορικών υποθέσεων κ. Διονύση Πρωτοπαπά. Το κείμενο έχει συντάξει ο αρμόδιος υπάλληλος της Πρεσβείας μας στο Βερολίνο κ. Ιωάννης Σαλαβόπουλος -από το κείμενο του οποίου προκύπτει και η αντίστοιχη αγωνία για την ελληνική πραγματικότητα - για αυτό και είναι εύγλωτες οι παρατηρήσεις αλλά και οι σχετικές ερωτήσεις τους προς τους ιθύνοντες οικονομολόγους σε εκδήλωση που οργάνωσε το Deutsche Bank Research την περίοδο όπου στην Γερμανία η κοινή γνώμη είναι σφόδρα ενάντια της Ελλάδος την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βρισκόταν και βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της διεθνούς κριτικής πληρωμένων και κατευθυνόμενων κέντρων. Τα όσα σήμερα αποκαλύπτονται θα πρέπει να κινητοποιήσουν όχι απλά σύσσωμη την πολιτική ηγεσία αλλά και ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος πρέπει να απαιτήσει την πλήρη αλήθεια για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Διαβάστε τα όσα περιλαμβάνει η έκθεση-σημείωμα του αρμόδιου υπαλλήλου της πρεσβείας στο Βερολίνο, και προσέξετε τα γραφήματα και τους πίνακες με τις προβλέψεις για τα επόμενα 10 έτη, και βγάλτε τα συμπεράσματα σας... Θα άξιζε όμως το θέμα να πάρει και διαστάσεις στην Ελληνική Βουλή...
Παρουσίαση μελέτης του Οικονομικού Ινστιτούτου Deutsche Bank Research για το δημόσιο χρέος 17 ανεπτυγμένων και 21 υπό ανάπτυξη κρατών ως το 2020 – Πρόβλεψη για 175% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως το 2020
Σε σχετική ειδική εκδήλωση για οικονομικούς αναλυτές, τραπεζίτες και τα μέλη του Συλλόγου Οικονομικών και Εμπορικών Σύμβούλων Βερολίνου, οι οικονομολόγοι κ.κ. Gunter Deuber και Sebastian Becker του Ινστιτούτου Deutsche Bank Research (το οποίο ανήκει στον τραπεζικό όμιλο της Deutsche Bank) παρουσίασαν ειιδική μελέτη και σχετική πρόγνωση για το δημόσιο χρέος 38 κρατών (17 ανεπτυγμένων και 21 υπό ανάπτυξη κρατών που καλύπτουν το 85% του παγκόσμιου ΑΕΠ) ως το 2020. Η πρόβλεψη του Ινσιτούτου για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, είναι ότι θα προσεγγίζει το 175% του ΑΕΠ ως το 2020. Ωστόσο σημειώνεται, ότι στη μελέτη δεν έχουν ληφθεί υπ΄ όψιν και συμπεριληφθεί τα πρόσφατα μέτρα δημοσιονομικής προδαρμογής μετά τη συμφωνία της Ελλάδας με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Ωστόσο οι οικονομολόγοι τόνισαν, ότι ακόμα και των εν λόγω μέτρων συμπεριλαμβανομένων, η πρόβλεψη τους για το δήμοσιο χρέος της Ελλάδας μακροπρόθεσμα δηλαδή ως το 2020, δεν θα έχει μεγάλη απόκλιση. Βασικοί κανόνες κατά τους οικονομολόγους συγκράτησης του δημοσίου χρέους ενός κράτους είναι: α. το κάθε κράτος θα πρέπει να είναι σε θέση να χρηματοδοτεί ή αναχρηματοδοτεί το χρέος του χωρίς δραστική αύξηση της φορολογίας και χωρίς δραστικές περικοπές δημοσίων δαπανών, β. Το δημόσιο χρέος δεν θα πρέπει να ακολουθεί σε μεγάλη διάρκεια αυξητική τάση. Είναι αξιοσημείωτο, ότι στην περίπτωση της χώρας μας παραβιάστηκαν δυστυχώς και οι δύο αυτοί βασικοί κανόνες. Επίσης στο πλαίσιο της εκδήλωσης ο Α.Ε. Πρέσβυς του Βελγίου κ. Mark Geleyn παρουσίασε εισήγηση, εξηγώντας πώς το Βέλγιο ακολουθώντας ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας, κατόρθωσε να περιορίσει και να ελέγξει σε μεγάλο βαθμό το δημόσιο χρέος και το δημόσιο έλλειμμα του στην προ ΟΝΕ περίοδο. Από την παρουσίαση της μελέτης, των εισηγήσεων και των σχετικών παρεμβάσεων συγκρατούνται τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με τη μελέτη και τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου παρατηρούνται πολύ σημαντικότερα δημοσιονομικά προβλήματα στις ανεπτυγμένες οικονομίες απ΄ότι στις υπό ανάπτυξη με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή τα πρωτογενή ελλείμματα των ανεπτυγμένων κρατών συμπεριλαμβαονμένων εκτός της Ελλάδας, της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Πορτογαλίας της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας κ.α. να έχουν εκτοξευθεί πλέον σε δυσθεώρητα ύψη. Είναι χαρακτηριστικό, ότι με βάση την ανάλυση, το 65% των 17 ανεπτγμένων κρατών έχουν για το 2010 δημόσιο χρέος πάνω από 75% του ΑΕΠ τους. Αυτά δε που έχουν πάνω από 100% του ΑΕΠ τους, προσεγγίζουν το 40% των υπό εξέταση ανεπτυγμένων κρατών. Η πρόβλεψη για το 2020 είναι, ότι οι υπό εξέταση ανεπτυγμένες χώρες θα έχουν κατά μέσο όρο περί το 133% ΑΕΠ δημόσιο χρέος (το 2010 έχουν λίγο πάνω από 100% ΑΕΠ), ενώ οι υπό ανάπτυξη χώρες κάτω από 40% ΑΕΠ.
Βασική παράμετρος με βάση τη μελέτη για τη δυνατότητα σταθεροποίησης ή και μείωσης του δημοσίου χρέους ενός κράτους είναι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας του να είναι ισοδύναμος ή μεγαλύτερος από τα επιτόκια που καταβάλλει το ίδιο το κράτος για να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του.
Τα ερωτήματα που βάζουν οι οικονομολόγοι τα οποία θεωρούν ότι είναι οι βασικότερες παράμετροι για τη σταθεροποίηση ή μείωση του δημοσίου χρέους μιας χώρας είναι: α. Δυνατότητα ή μη υποτίμησης νομίσματος εκεί που υπάρχει, β. Πόσο κοινωνικά αποδεκτά ή μη αποδεκτά μπορούν να είναι τα απαιτούμενα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα κληθούν να λάβουν κάποιες κυβερνήσεις για τη σταθεροποίηση ή μείωση του δημοσίου χρέους τους, γ. Υπάρχει πιθανότητα ίδρυσης ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και πότε; δ. Δυνατότητα για απαγόρευση υπέρβασης κάποιου ορίου δημοσίου χρέους με νομοθετική ρύθμιση. Κάτι ανάλογο ισχύει στη Γερμανία.
Κατά τη μελέτη του Ινστιτούτου το δημόσιο χρέος των κρατών αποτελεί πλέον πολύ σημαντική οικονομική παράμετρος, ενώ φαίνεται ότι έχει γίνει επικίνδυνα ασταθές και μη ελεγχόμενο σε αρκετές ανεπτυγμένες και σε λίγες υπό ανάπτυξη οικονομίες. Θεωρητικά τουλάχιστον τα αναπτυγμένα κράτη έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια σε σχέση με τα υπό ανάπτυξη να ελέγξουν σταδιακά και μεσοπρόθεσμο το δημόσιο χρέος τους χωρίς υπερβολικούς κραδασμούς αν ακολουθήσουν μια πιο ελαστική δημοσιονομική πολιτική σε περίοδο παγκόσμιας κρίσης όπως η τωρινή. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει πάντα. Για να υπάρξει δυναμική μείωσης του δημοσίου χρέους, απαιτούνται υγιή δημόσια οικονομικά,Η μεσοπρόθεσμη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή και εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών είναι εφιτική κατά βάση σε περιόδους ανάπτυξης και όχι ύφεσης. Σε περιόδους κρίσης και ύφεσης η αύξηση π.χ. της φορολογίας μπορεί να προκαλέσει τη χειροτέρευση του λόγου Φόρος/ΑΕΠ. Σε περίπτωση που η δημοσιονομική προσαρμογή αποτύχει για κάποιο λόγο, τότε οι πιθανές λύσεις είναι: α. συνυπολογισμός του πληθωρισμού στο χρέους/πληθωρισμός του χρέους, β. ανάληψη ρίσκου για προσαρμογές στην πραγματική ισοτιμία του νομίσματος. χαμηλά επιτόκια και θετική οικονομική ανάπτυξη. Το να κατορθώσει μια χώρα να βελτίωσει το λόγο δημόσιο χρέος/ΑΕΠ με αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν είναι για όλες τις χώρες το ίδιο εφικτό.
Σε σχετική ερώτηση του γράφοντος για το ρόλο και τα εργαλεία που διαθέτει ΕΚΤ σε αντίθεση με τη FED ως προς τη διαχείριση της κρίσης των κρατικών ομολόγων των χωρών της ευρωζώνης (δηλ. της χρηματοδότησης ή και αναχρηματοδότησης του χ΄ρεους τους) τώρα και στο μέλλον, σημειώθηκε από τους οικονομολόγους, ότι σε αυτή τη φάση το ύστατο όπλο που διαθέτει η ΕΚΤ είναι να αποδέχεται για κάποιο χρονικό διάστημα τα κρατικά ομολόγα των χωρών του Ευρώ ανεξαρτήτως βαθμολογίας από τους Οίκους Πιστοληπτικής Ικανότητας, ωστόσο είναι σημαντικό ότι πλέον υπάρχουν ισχυρές πιέσεις από διάφορες πλευρές και σχετικές εισηγήσεις για να αναλάβει η ΕΚΤ ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο ρόλο στην ΕΕ αντίστοιχου αυτού της FED.
Ακολουθεί Παράρτημα με αναλυτικούς πίνακες.
Βερολίνο, 6 Μαϊου 2010
Ιωάννης Σαλαβόπουλος
Γραμματέας ΟΕΥ Β’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου