Το χρονικό σημείο της κοινωνικής έκρηξης είναι απρόβλεπτο. Ωστόσο σωρεύονται ισχυρές ενδείξεις ότι η εσωτερικευμένη οργή και η βουβή διαμαρτυρία μπορεί να μετατραπούν σε βίαιο ξέσπασμα. Μία τέτοια έκρηξη δεν θα εκδηλωθεί κατ’ ανάγκην ούτε υπό τη μορφή τυφλών καταστροφών, με χαρακτηριστικά αριστερίστικου χουλιγκανισμού, ούτε ως οργανωμένες κινητοποιήσεις καθοδηγούμενες από συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αντίθετα, μία μαζικοποιημένη αντίδραση στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων θα είχε πιθανόν τη μορφή αυθόρμητων, μη κατευθυνόμενων, συγκριτικά ηπιότερων, αλλά ταυτόχρονα καταλυτικών ως προς τις πολιτικές προεκτάσεις τους συλλογικών πράξεων.
Η κοινωνία συνεχίζει να απορρίπτει τις ενέργειες των άκρων της Δεξιάς και της Αριστεράς, την καταστροφολαγνεία των λεγόμενων «μπαχαλάκηδων» ή τις δήθεν υπερεπαναστατικές κορώνες των αυτόκλητων εκπροσώπων τους. Πολύ περισσότερο αποδοκιμάζει τη νέα γενιά τρομοκρατών, που συμβάλλει στη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας και νομιμοποιεί τη διεύρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους εις βάρος των ατομικών ελευθεριών.
Από την άλλη πλευρά, το πολιτικό σύστημα δεν κινδυνεύει από τους συνδικαλιστές, είτε διότι έχουν έως έναν βαθμό αφομοιωθεί από την πολιτική τάξη, είτε επειδή έχουν απολέσει το κύρος τους τόσο μεταξύ εκείνων που εκπροσωπούν όσο και στην κοινωνία. Το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται έναν συστηματικό πόλεμο απαξίωσης, με επίκεντρο το ιδεολόγημα περί «συντεχνιών». Ακόμη, λοιπόν, και όταν οι εκπρόσωποί του εκφράζουν δίκαια αιτήματα, περιορισμένη επιρροή ασκεί πλέον ο λόγος τους. Όταν, όμως, απουσιάζουν οι θεσμικοί δίαυλοι εκτόνωσης της συλλογικής διαμαρτυρίας, αυξάνονται οι πιθανότητες να αποκτήσουν κοινωνικό έρεισμα θέσεις όπως αυτές που συμπύκνωσε το σύνθημα «να φύγουν όλοι, να φύγουν τώρα», που αναδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια σε αρκετές χώρες υπό καθεστώς χρεοκοπίας και υπαγωγής στο ΔΝΤ. Οι ενδείξεις ότι μία τέτοια έκρηξη βρίσκεται προ των πυλών δεν είναι νέες, όμως κάθε μέρα γίνονται πιο απτές. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Ποιοι να ξεσηκωθούν; Aυτοι που συμπλήρωναν το εισόδημα τους με φακελάκια και μπαξίσια εν γνώση τους ότι, αυτό αντιβαίνει τους κανόνες;
Aυτοι που συναγωνιζόντουσαν στο σάλιωμα, για να …τρυπώσουν τα παιδάκια τους, εις βάρος κάποιων άλλων;
Αυτοί που το όνειρο ζωής ήταν να έχουν “αργό θάνατο” ως αντιπαραγωγικοί υπάλληλοι του δημοσίου;
Aυτοι που νόμιζαν ότι θα γίνουν συνεταίροι του Βαρδινογιάννη στο κολπο γκροσο του χρηματιστήριου;
Aυτοι που έβαζαν τις αλβανίδες γιατί οι κυράτσες τους ήθελαν να κάνουν τις μεγαλοκυρίες να τους πλύνουν τις σκάλες, και τώρα φωνάζουν επειδή.. αντιστράφηκαν οι όροι;
Οι πνευματικοί άνδρες «ο θεός να τους κάνει» που μπουκώθηκαν τόσο πολύ από τα ερευνητικά και άλλα προγράμματα που δεν μπορούν να μιλήσουν με… γεμάτο στόμα;
Αυτοί που νόμιζαν ότι θα πλουτίσουν με το πετούν ένα ξεροκόμματο για μεροκάματο στους λαθρομετανάστες, και τώρα θα πάνε… υπάλληλοι τους; η αυτοί που ήταν τόσο θρασύς που πήγαιναν στις αλβανόπιατσες και έλεγαν «θέλω σήμερα πέντε..κομμάτια» για δουλειά. Τα ξεχάσαμε; Η κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας;
Αυτοί που με εισόδημα 1500 ευρώ το μήνα ήθελαν καινούργιο σπίτι ,το 4επί 4,φουσκωτο, δεύτερο αυτοκίνητο, δέκα κινητά και τρία home cinema,και δεν ξέρω τι άλλο;
Αυτού που αντάλλαξαν τα χωράφια τους με ..κολόμπαρα, οι αυτοί που ήθελαν αλβανοπακιστανους να τους τα καλλιεργούν;
Αυτοί που έκαναν φιγούρα με είκοσι πιστωτικές κάρτες, μπαινωβγάζοντας λεφτά από την μία στην άλλη, μέχρι που τους ξέσκισαν οι τοκογλύφοι τραπεζίτες;
Οι μόνοι που έχουν αυτό το δικαίωμα και ίσως ξεσηκωθούν είναι οι ρομαντικοί εναπομείναντες μέσα στον ορυμαγδό ….Αγιάννηδες, και τότε θα πάρει ο διάολος πάρα πολλούς ….Ιαβέρηδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου