Από το τευχος 705 του «Αντί»
….Τον Ιούλιο του 1996, μια βραδυφλεγής βόμβα συγκλόνιζε τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Ύστερα από δικαστική κυοφορία 18 μηνών, η Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών αποφάσιζε ομοφώνως να ασκηθεί δίωξη για το περιβόητο σκάνδαλο της ανάθεσης 1.000.000 ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΟΜ του κ. Σωκράτη Κόκκαλη, για τέσσερα κακουργήματα και τρία πλημμελήματα (απάτη, δωροδοκία, δωροληψία, παράβαση καθήκοντος, απιστία, ψευδορκία, ψευδή βεβαίωση).
Στο επίκεντρο της υπόθεσης ήταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του κ. Κόκκαλη που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι και ερευνούσε η ελληνική δικαιοσύνη για να διαπιστώσει ποιοι από τους υποστηρικτές του ανατολικογερμανικού εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ είχαν στην πραγματικότητα λαδωθεί.
Χρηματισμός στελεχών του ΟΤΕ έγραφε η Καθημερινή στις 12.5.96 και αποκάλυπτε οκτώ λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες που αφορούσαν υψηλόβαθμα στελέχη του ΟΤΕ. Τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η δικαιοσύνη ήταν τόσο βάσιμα ώστε η Ελευθεροτυπία έγραφε για μια Ψηφιακή Καταιγίδα που απειλούσε την πολιτική ζωή του τόπου, ενώ άλλες εφημερίδες έσπευσαν να διαταράξουν τον ύπνο αρκετών υπεράνω υποψίας με πρωτοσέλιδα του τύπου: Η Στάζι χρηματοδοτούσε το ΠΑΣΟΚ, Ξεσκεπάστηκε το κράτος της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, Κόκαλο ο Κόκκαλης, Πόλεμος με κασέτες για τα ψηφιακά, Ψηφιακές βόμβες κ.λπ. Η ευφορία μιας ακόμα κάθαρσης κατέλαβε μερικούς αφελείς. Η ελπίδα αποδείχθηκε φρούδα ύστερα από απίθανα δικονομικά τερτίπια. Η Ψηφιακή Καταιγίδα της Ελευθεροτυπίας εκφυλίστηκε τελικά σε μια απλή βροχόπτωση, η οποία μούσκεψε βέβαια ορισμένους, αλλά έθαψε την ουσία της υπόθεσης: την απίστευτη διαφθορά. Η ταφόπλακα μπήκε με δύο βουλεύματα (τα υπ.αρ.685/1998 και 1820/1998) του ίδιου Συμβουλίου Εφετών που είχε παραπέμψει τον Σ. Κόκκαλη. Τώρα πια που είναι γνωστό το περιεχόμενο των βουλευμάτων, προκαλώντας δικαιολογημένα ερωτηματικά σε όσους τα μελετούν.
Δύο μόνον επισημάνσεις:
Πρώτον, ο Εισαγγελέας Εφετών κ. Λάμπρος Καράμπελας, που ανέλαβε να συνεχίσει την προκαταρκτική έρευνα του Εισαγγελέα Εφετών κ. Γεωργίου Zορμπά (ο δικαστικός που συνέδεσε για πρώτη φορά τα ψηφιακά με τους λογαριασμούς της Στάζι), διέσπασε την ενιαία δικογραφία της υπόθεσης σε δύο τμήματα, το ένα από τα οποία αφορούσε τις δωροδοκίες και το άλλο την υπογραφή αυτή καθαυτή της σύμβασης του 1994 για την ανάθεση ενός εκατομμυρίου ψηφιακών παροχών στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Όπως επισημαίνουν σήμερα νομικοί κύκλοι, το Συμβούλιο Εφετών, με πρόεδρο τον προιστάμενο του Εφετείου κ. Σεργάκη, ευλόγησε αυτή την αυθαίρετη διάσπαση της δικογραφίας και άνοιξε το δρόμο για τα δυο απαλλακτικά βουλεύματα.
Δεύτερον, κλειδί της υπόθεσης και της δικαστικής έρευνας ήταν οι περίφημοι λογαριασμοί του….
κ. Σωκράτη Κόκκαλη που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι και σε ελβετικές και άλλες τράπεζες. Τι έκανε γι αυτούς η δικαιοσύνη και συγκεκριμένα οι ειδικοί Εφέτες ανακριτές κ. Ναυπλιώτης και Γεωργαντόπουλος, οι οποίοι υπό την υψηλή εποπτεία του κ. Καράμπελα ανέλαβαν να ολοκληρώσουν την δικογραφία μετά την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών του 1996; Ύστερα από 16 μήνες δικαστικής έρευνας εισηγήθηκαν στο ίδιο δικαστικό σώμα και αυτό αποφάνθηκε ότι δεν είναι σοβαρές οι ενδείξεις προς παραπομπή των κατηγορούμενων στο ακροατήριο για να δικαστούν ως υπαίτιοι δωροδοκίας και δωροληψίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το 1996 κυρίως στην Καθημερινή, οι δωροδοκίες προς υψηλά ισταμένους του ΟΤΕ, αλλά και πολιτικά πρόσωπα, είχαν διαπραχθεί μέσω του λογαριασμού με αριθμό 709 που διατηρούσε ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης στην Τράπεζα Deutsche Ηandelsbank (DΗΒ) του Ανατολικού Βερολίνου. Για να ανοίξει ο λογαριασμός αυτός έπρεπε να ζητηθεί η συνδρομή του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης. Οι Εφέτες ανακριτές όχλησαν τις γερμανικές αρχές, αλλά όταν πήραν την απάντηση ότι η Deutsche Ηandelsbank δεν είναι σύμφωνη με τη διαβίβαση πληροφοριών για ποινικούς σκοπούς του Εφετείου Αθηνών πρότειναν να μπει η υπόθεση στο αρχείο. Περίμεναν λοιπόν από την πρώην τράπεζα της Στάζι να ανοίξει, έτσι με την πρώτη, τα αρχεία της;
Πώς έκαναν δεκτή την περίεργη άποψη να αρνείται ξένη αρχή την δικαστική συνδρομή σε ανακριτικές πράξεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης με το επιχείρημα ότι επειδή η Γερμανική Εμπορική Τράπεζα δεν είναι σύμφωνη (σ.σ. η έμφαση δική μας) με τη διαβίβαση πληροφοριών για ποινικούς σκοπούς του Εφετείου Αθηνών εκφράζει η Ανεξάρτητη Επιτροπή την αδυναμία της για άμεση ανταπόκριση (σ.σ. η έμφαση δική μας) στο αίτημα… 2. Μήπως η αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης ήταν υπεκφυγή και κωλυσιεργία της Ανεξάρτητης Επιτροπής και θα ήταν δυνατόν με μεγαλύτερη επιμονή και συνεργασία Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών με το ελληνικό υπουργείο Δικαιοσύνης να πεισθούν οι γερμανικές αρχές να συνεργαστούν σε μια έρευνα που αφορούσε ανακριτικές πράξεις σχετικά με την ενδεχόμενη τέλεση κακουργηματικών πράξεων; Διαφορετικά, είναι απορίας άξιον πώς έχει επιτευχθεί το άνοιγμα ελβετικών λογαριασμών του πρώην δικτάτορα Μάρκος ή πρόσφατα του Νιγηριανού Σάνι Αμπάτσα, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ύψους δισεκατομμυρίων δραχμών στα παραπάνω ευαγή ιδρύματα.
Με τον τρόπο που ενήργησαν οι έλληνες δικαστικοί λειτουργοί χάθηκε μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία για κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης.
Η υπόθεση των ψηφιακών είναι πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Το 2000 δεν είναι 1988. Άλλωστε, ο Γιώργος Κοσκωτάς είναι …Κακομοίρογλου συγκρινόμενος με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Εκείνο το οποίο στην υπόθεση Κοσκωτά ήταν ένα εσωτερικό σκανδαλάκι της Ελλάδας δεν ισχύει στην υπόθεση των ψηφιακών, η οποία λόγω των διασυνδέσεων με την Στάζι παίρνει διεθνή διάσταση ως μια ακόμα επιχείρηση διείσδυσης την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Στην Γερμανία, οι κυβερνητικές υπηρεσίες που ασχολούνται με τα χιλιόμετρα των μυστικών αρχείων που βρέθηκαν στα υπόγεια της Στάζι, έσπασαν ύστερα από προσπάθειες ετών τον κώδικα με τον οποίο είχαν αποθηκευθεί σε μαγνητικές ταινίες τα ονόματα χιλιάδων μυστικών πρακτόρων και επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, στις ταινίες είχαν αποθηκευθεί τα ονόματα 15.000 πρακτόρων της Στάζι, μαζί με τους κωδικούς πρόσβασης για 30.000 μυστικές επιχειρήσεις. Οι στόχοι των επιχειρήσεων αυτών ήταν γύρω στους 1.500 και περιλαμβάνονταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, κόμματα και επιχειρηματίες και από τις δυο πλευρές του Τείχους. Σε περίοπτη θέση, στους στόχους της Στάζι, ήταν και η Ελλάδα, ο αδύνατος κρίκος του ΝΑΤΟ.
Τα νέα στοιχεία προστίθενται σε όσα έχουν ήδη αποκαλυφθεί στο παρελθόν για τις σχέσεις Σ. Κόκκαλη-Στάζι και επιτρέπουν σήμερα να καταγραφεί με εναργέστερο τρόπο η σταδιοδρομία του προέδρου της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στους σκοτεινούς διαδρόμους και, μαζί με αυτήν, η διαδρομή των τραπεζικών λογαριασμών.
Δωροδοκιες
Μεταξύ αυτών που κατέθεσαν στο γερμανικό κοινοβούλιο για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ είναι και ο Dr. Βeil (Μπάιλ), πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Αν. Γερμανίας την κρίσιμη εποχή διείσδυσης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ στον ΟΤΕ (1981-1989), ο οποίος δήλωσε ότι διοχετεύτηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά στο ΠΑΣΟΚ.
Η κατάθεση του Μπάιλ συνδυάζεται με ένα πολύ σημαντικό έγγραφο της έρευνας για τα ψηφιακά, που αποκαλύπτει σήμερα το Αντί. Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο σήμα της Στάζι και αφορά μεταξύ των άλλων, την οικονομική υποστήριξη του ελληνικού κόμματος ΠΑΣΟΚ για τη βελτίωση των συναλλαγών. Στο ίδιο έγγραφο γίνεται αναφορά για την κατάθεση σε εκείνη τη φάση 400.000 συνολικά γερμανικών μάρκων σε ελβετική τράπεζα. Το σημαντικό αυτό έγγραφο συνδυάζεται με την πληθώρα των άλλων στοιχείων που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι για την άλωση του ΟΤΕ από την Ιντρακόμ και για πρώτη φορά επιβεβαιώνουν αυτό που τόσα χρόνια ήταν προφανές για όσους ασχολήθηκαν με τα σκάνδαλα των ψηφιακών.
Οι περισσότερες δωροδοκίες έγιναν μέσω του λογαριασμού 709 που, όπως αποκάλυψε ήδη στο παρελθόν η Καθημερινή, διατηρούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης στην Deutsche Ηandelsbank ΗΒ.
Τα νέα στοιχεία που αποκωδικοποιήθηκαν στη Γερμανία διευκρινίζουν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο λογαριασμούς, τον 0709-60-011-205 σε γερμανικά μάρκα και τον 0709-85-011-025 σε αμερικανικά δολάρια. Οι αποστολές χρηματικών ποσών για δωροδοκίες μέσω των λογαριασμών αυτών αφορούν κυρίως τη χρονική περίοδο 1984-1990, την περίοδο δηλαδή άλωσης του ΟΤΕ από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Το μεγάλο μυστικό του Κόκκαλη και πιθανώς όλη η αλήθεια για την οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ κρύβεται στα εμβάσματα του Κόκκαλη σε τρεις ελβετικές τράπεζες και αντίστοιχους λογαριασμούς:
Την United Οverseas Βank και αρ. λογαριασμού b 8785.
Την Chemical Βank και αριθμό λογαριασμού g 2209.
Την Credit Suisse και αριθμό λογαριασμού 0998512-1.
Στους τρεις αυτούς λογαριασμούς μεταβιβάστηκαν περισσότερα από 5.000.000 γερμανικά μάρκα σε μια περίοδο τεσσάρων ετών. Σε ποιους πήγαν τα ποσά αυτά; Είναι βέβαιο ότι την απάντηση όφειλε να δώσει από το 1998 η ελληνική δικαιοσύνη.
Η ιστορία των δωροδοκιών ρίχνει σήμερα φως στην μεθόδευση μέσω της οποίας το ΠΑΣΟΚ χάρισε στον Κόκκαλη τον ΟΤΕ και ακόμα περισσότερο πώς, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα στελέχη του, μετέτρεψαν με αριστοτεχνικές, είναι αλήθεια, κινήσεις την εταιρεία του κ. Κόκκαλη από μια μικρή αντιπροσωπεία ξένων οίκων ειδικά ανατολικογερμανικών στο σημερινό μεγαθήριο.
ΝΕΟ
Είναι πλέον προφανές ότι όσα γίνονται αυτές τις ημέρες με την Ζήμενς και τον ΟΤΕ συνδέονται μεταξύ τους. Η Ζήμενς αναπτύχθηκε στην Ελλάδα με τις προμήθειες στον ΟΤΕ. Τώρα οι λογαριασμοί για τα σκάνδαλα εκείνα (και δεν μιλάμε μόνο για τα τωρινά «μαύρα ταμεία», αλλά και κάποια προηγούμενα που τα έχει στα συρτάρια του το Μαξίμου πριν από το 2004) χρησιμοποιούνται για να σταματήσουν οι αντιδράσεις εκείνων που δεν θέλουν ο ΟΤΕ και οι προμήθειές του να πάνε σε ξένα χέρια. Καλό είναι λοιπόν να θυμίσουμε πως ξεκίνησαν όλα αυτά.
Το 1977 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή δημιούργησε την ΕΛΒΗΛ η οποία με τη συμμετοχή του ΟΤΕ και της ΕΤΒΑ ανέλαβε να κατασκευάσει ψηφιακές παροχές για τον ΟΤΕ, τα τηλέφωνα του οποίου ήταν τότε ακόμα …κατοχικά. Το 1981, επί κυβέρνησης Γεωργίου Ράλλη, η ΕΛΒΗΛ προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την επιλογή του ξένου οίκου που θα ανελάμβανε να της δώσει το απαιτούμενο Know How για την κατασκευή των ψηφιακών. Προκρίθηκαν τέσσερις εταιρείες: SIEMENS, ERRICSSON, ALCATEL και GTE . Η κυβέρνηση Ράλλη δεν πρόλαβε να κατακυρώσει το αποτέλεσμα, επειδή μεσολάβησαν οι εκλογές του Οκτωβρίου 1981.
Η υπονόμευση της ΕΛΒΗΛ άρχισε αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με διάφορα κόλπα, το κυριότερο από τα οποία ήταν το περίφημο «ελληνικό τηλέφωνο» της Βάσως Παπανδρέου. Η κ. Παπανδρέου ήταν τότε επικεφαλής του ΕΟΜΜΕΧ (δεξί της χέρι ήταν ο «ταμίας» του ΠΑΣΟΚ Πέτρος Λάμπρου) και επειδή ως γνωστόν οι σοσιαλιστές είναι και διεθνιστές προώθησε την κατασκευή του «ελληνικού τηλέφωνο» από ΙΝΤΡΑΚΟΜ με υλικά Ανατολικής Γερμανίας. Έτσι με πρωτοβουλία της συγκροτήθηκε μια κοινοπραξία , από τον ΕΟΜΜΕΧ και την ΙΝΤΡΑΚΟΜ στην οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανέθεσε την κατασκευή 700.000 «ελληνικών τηλεφώνων». Με τον τρόπο αυτό η κ. Παπανδρέου, ο κ. Λάμπρου και το ΠΑΣΟΚ νομιμοποίησαν την ΙΝΤΡΑΚΟΜ σαν «ελληνική» κατασκευαστική εταιρεία.
Για να μην πολυλογούμε φτάνουμε στο ΚΥΣΕΑ της 16ης Σεπτεμβρίου 1986, όπου υπό την προεδρία του Α. Παπανδρέου και εισήγηση της Β. Παπανδρέου ανατέθηκε η προμήθεια των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ αρχικά στις εταιρείες SIEMENS και ERICSSON. Ταυτόχρονα έβαλαν την ΙΝΤΡΑΚΟΜ στη συμφωνία από το παράθυρο Τον Ιούνιο του 1989, σε συνεχεία της προηγούμενης απόφασης του ΚΥΣΕΑ, ο Θεοφάνης Τόμπρας αναθέτει, χωρίς μειοδοτικό διαγωνισμό στην ΖΗΜΕΝΣ και την ΙΝΤΡΑΚΟΜ τις πρώτες 470.000 ψηφιακές παροχές» (συμβάσεις 7220 και 7230). Από εκείνο το σημείο και μετά ο ΟΤΕ υποδουλώνεται στις δυο εταιρείες.
Έχουμε ξαναγράψει ότι αυτό που αποκαλούμε σήμερα «διαπλοκή» ξεκίνησε στις 16 Σεπτεμβρίου 1986 όταν το τότε ΚΥΣΥΜ αποφάσισε υπό την προεδρία του Ανδρέα Παπανδρέου να ανατεθεί η προμήθεια των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στις εταιρείες SΙΕΜΕΝS και ΕRΙCSSΟΝ. Την εισήγηση έκανε η κ. Β. Παπανδρέου.
Σήμερα λοιπόν που οι πολιτικές συγκρούσεις που προκαλεί η κατάρρευση του συστήματος της πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής μέσα στη γενικότερη κατάρρευση της χώρας, έχει ιδιαίτερη αξία να δούμε τι απέγιναν τα μέλη εκείνου του ΚΥΣΥΜ.
Ο τότε πανίσχυρος Μένιος Κουτσόγιωργας που αντιτάχθηκε στη νομιμοποίηση της Ιntracom και επέμεινε να μπουν ρήτρες κυριαρχικού χαρακτήρα, επειδή διαφορετικά οι δύο εταιρείες θα είχαν το μονοπώλιο (όπως και έγινε) εξοντώθηκε πολιτικά στις συγκρούσει που προκάλεσε η διαδοχή του Ανδρέα και χάθηκε άδοξα στην Δίκη Κοσκωτά.
Ο τότε υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Τσοβόλας που διαφώνησε με την ανάθεση στην Ζήμενς και την Ιντρακόμ και ζήτησε να γίνει διεθνής διαγωνισμός εξοντώθηκε πολιτικά στη συνέχεια.
Η κ. Β. Παπανδρέου που έκανε την εισήγηση πρωταγωνίστησε για πολλά χρόνια στο ΠΑΣΟΚ και επιβιώνει ακόμα
Οι κ. Παπαντωνίου και Τζουμάκας προτίμησαν να σιωπήσουν.
Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κώστας Σημίτης που υποστήριξε την εισήγηση της Β. Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός.
Αντιθέτως, ο Άκης Τσοχατζόπουλος που τάχθηκε εναντίον της Ιntracom έχασε από τον Κ. Σημίτη το αγώνα για την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ.
Συμπτώσεις; Αυθαίρετες ερμηνείες; Μπορεί. Άλλοι πάλι λένε πως όσοι πήγαν κόντρα στο πανίσχυρο σύστημα Ζήμενς – Ιντρακόμ του έφαγε η μαύρη μαρμάγκα.
ΥΓ
Ο κ. Σημίτης, αμέσως μετά την εκλογή του ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός , έσπευσε να δώσει στην Ιntracom άλλες 375.000 ψηφιακές παροχές, παρά την δικαστική εκκρεμότητα του θέματος των 1.000.000 παροχών του 1994.
ΑΠΟ το αντινιουζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου