Έχουν καταχρεώσει και τους… πεθαμένους?

Ένα δημοσίευμα των «New York Times» τέθηκε χθες από φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ στην υπηρεσία των επιδιώξεων της κυβέρνησης για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία «ώστε να αποδοθούν ευθύνες σε όσους αλλοίωσαν στοιχεία για το έλλειμμα» και να αποπροσανατολιστεί έτσι η συζήτηση από όσα συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες. Το δημοσίευμα αναφέρει ότι τον περασμένο Νοέμβριο, ο χρηματοπιστωτικός οίκος Goldman Sachs έκανε πρόταση να δανείσει την Ελλάδα ώστε να γίνει μεταφορά μέρους του ελλείμματος τα επόμενα χρόνια, αλλά οι κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου απέρριψαν την πρόταση αυτή. Παρόμοια κίνηση είχε γίνει άλλες τρεις φορές τα τελευταία δέκα χρόνια και παρουσιάστηκε ως αγοραπωλησία συναλλάγματος. Το δημοσίευμα αναφέρει τα εξής. Η οικονομική κρίση που συνταράζει την Ελλάδα και υπονομεύει το ευρώ, οφείλεται σε τακτικές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποίησε η Wall Street αναφορικά με τα στεγαστικά δάνεια στην Αμερική. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, η Goldman Sachs έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρυψη πολλών δισεκατομμυρίων ελληνικού χρέους από τους ελεγκτές των Βρυξελλών. Την ώρα που η κρίση κλιμακώνονταν, οι τράπεζες έψαχναν τρόπους ώστε η Ελλάδα να αναβάλλει την ώρα του λογαριασμού. Σύμφωνα με πηγές που παραβρέθηκαν στη συνάντηση, ομάδα στελεχών της Goldman Sachs ήρθε το Νοέμβριο στην Αθήνα, προτείνοντας τρόπους ώστε το τεράστιο χρέος του ελληνικού συστήματος υγείας να αναβληθεί για το μακρινό μέλλον. Κάτι δηλαδή σαν αυτούς που υποθηκεύουν το ακίνητό τους για δεύτερη φορά, προκειμένου να αποπληρώσουν τις πιστωτικές τους κάρτες. Το σχέδιο είχε εφαρμοστεί και στο παρελθόν. Λίγο μετά την ένταξη της Ελλάδος στη νομισματική ένωση το 2001, η Goldman Sachs είχε βοηθήσει τη κυβέρνηση να δανειστεί πολλά δισ. μεταμφιέζοντας το δάνειο σε συναλλαγματική ανταλλαγή. Αυτό βοήθησε την Ελλάδα να πιάσει τα ευρωπαϊκά όρια στο έλλειμμά της, συνεχίζοντας όμως να ξοδεύει πέρα από τις δυνατότητές της. Η Αθήνα δεν δέχθηκε τη πρόσφατη πρόταση της Goldman Sachs αλλά τα ερωτήματα για το ρόλο της Wall Street στα ευρωπαϊκά δημοσιονομικά τεκταινόμενα της τελευταίας δεκαετίας, είναι πολλά. Όπως έγινε στην Αμερική με τη κρίση των στεγαστικών και τη κατάρρευση της AIG, τα τραπεζικά παράγωγα που δημιούργησαν τράπεζες όπως η Goldman Sachs, η JPMorgan Chase και άλλες, επέτρεψαν στους πολιτικούς της Ελλάδας, της Ιταλίας, και άλλων χωρών, να δανείζονται κρυφά. Οι τράπεζες προσέφεραν ρευστό με αντάλλαγμα μελλοντικές αποπληρωμές, και με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εμφανές χρέος στα λογιστικά βιβλία. Η Ελλάδα για παράδειγμα, αντάλλαξε τα μελλοντικά της έσοδα από τα αεροπορικά τέλη και τα έσοδα των λαχείων, με ζεστό χρήμα. Αυτού του είδους οι συμφωνίες που δεν καταγράφονται ως δάνεια, ξεγέλασαν τους επενδυτές και τους ελεγκτές όσον αφορά στο μέγεθος των ελληνικών χρεών. Η ελληνική κρίση συνιστά τη μεγαλύτερη έως τώρα απειλή για το ευρώ. Η χώρα χρωστάει στο κόσμο περισσότερα από $300 δισ. και οι τράπεζες είναι χωμένες έως τον λαιμό σε αυτό το χρέος. Τυχόν στάση πληρωμής, θα είχε καταστροφικές συνέπειες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, η κυβέρνηση μελετά πολλές προτάσεις από πολλές τράπεζες χωρίς όμως να έχει δεσμευτεί. οι Goldman Sachs και JPMorgan Chase αρνήθηκαν να σχολιάσουν. Και ενώ ο ρόλος της Wall Street στην Ευρώπη δεν έχει τύχει δημοσιότητας στην Αμερική, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία υπήρξαν αντιδράσεις. Η Wall Street δεν δημιούργησε το ελληνικό χρέος. Βοήθησε όμως την Ελλάδα να δανειστεί τεράστια ποσά, πέραν των δυνατοτήτων της, μέσα από νομότυπες συμφωνίες. Οι τράπεζες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την προσοδοφόρα συμβίωσή τους με μια κυβέρνηση που ξόδευε ελεύθερα. Σύμφωνα με κάποιους γνωρίζοντες, μπορεί η Ελλάδα να μην δέχθηκε τη πρόταση της Goldman το 2009, όμως της πρόσφερε $300 εκατομμύρια ως αμοιβή για τις υπηρεσίες της το 2001. Ο φόβος της κρίσης άρχισε πλέον να διαδίδεται και σε άλλες οικονομικά ασθενείς χώρες, δυσχεραίνοντας τη δυνατότητα δανεισμού εκ μέρους της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Παρά τα πολλά οφέλη της κοινής νομισματικής πολιτικής, η γέννηση του ευρώ συνοδεύτηκε και από μια εγγενή αμαρτία: Κράτη όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, μπήκαν στην ευρωζώνη έχοντας πολύ μεγαλύτερα ελλείμματα από αυτά που επέτρεπε η συνθήκη ένταξης. Και αντί να αυξήσουν τη φορολογία ή να περιορίσουν τις δαπάνες, τα κράτη αυτά μείωσαν τεχνητά τα ελλείμματά τους χρησιμοποιώντας τραπεζικά παράγωγα. Αυτά δεν είναι κατ`ανάγκη καταχθόνια. Μερικά που ονομάζονται swap, επιτρέπουν σε εταιρίες ή κράτη να αντέξουν στο κόστος των δανείων τους, ανταλλάσσοντας αποπληρωμές σταθερού επιτοκίου με αντίστοιχες κυμαινόμενου, ή αντίστροφα. Κάτι τέτοιο έκανε και η Ελλάδα το 2001. Με τη βοήθεια όμως της JPMorgan Chase, η Ιταλία έκανε κάτι παραπάνω. Αντάλλαξε συνάλλαγμα με την τράπεζα, με πολύ ευνοϊκές τιμές. Η Ιταλία κέρδισε έτσι γρήγορο χρήμα, το οποίο θα αποπληρώσει στο μακρινό μέλλον, χωρίς όμως να φαίνεται πως δανείστηκε. Τα παράγωγα είναι χρήσιμα εργαλεία, που όμως γίνονται κακά και επικίνδυνα όταν χρησιμοποιούνται προκειμένου να καλυφτούν οι λογαριασμοί. Στην Ελλάδα, τα λογιστικά κόλπα ήταν πολλά. Σε κάτι ανάλογο με εθνικό ξεπούλημα, οι Έλληνες κυβερνώντες υποθήκευσαν τα αεροδρόμια και τις εθνικές οδούς της χώρας, έτσι ώστε να μαζέψουν ζεστό χρήμα. Η νομική οντότητα που δημιουργήθηκε το 2001 και ονομάστηκε Αίολος, βοήθησε τη χώρα να μειώσει το χρέος στα λογιστικά της βιβλία εκείνης της χρονιάς. Ως μέρος της συμφωνίας η Ελλάδα εισέπραξε χρήματα, με αντάλλαγμα όμως τη δέσμευση να δοθούν όλα τα μελλοντικά έσοδα από τα τέλη προσγείωσης κλπ. των ελληνικών αεροδρομίων. Κάτι παρόμοιο έγινε το 2000 με την Αριάδνη, που αφορούσε στα μελλοντικά έσοδα από τα λαχεία. Η Ελλάδα χαρακτήρισε τις συναλλαγές αυτές ως πωλήσεις και όχι ως δάνεια, παρά τις πολλές κριτικές. Αυτού του είδους οι αμφισβητούμενες συναλλαγές μπορεί να είναι ωφέλιμες βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα είναι καταστροφικές. Ο Γ. Αλογοσκούφης κατήγγειλε τις συναλλαγές αυτές το 2005. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, η Ελλάδα θα χρωστάει στη Goldman έως το 2019. Η τράπεζα δέχτηκε να αναθεωρήσει τη συμφωνία για λόγους καλών σχέσεων με τη χώρα, και το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Αλογοσκούφη, ήταν πλέον λιγότερο επαχθές για τη χώρα. Το 2005, η Goldman πούλησε το swap στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, που είναι και η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα. Το 2008, η Goldman βοήθησε την Εθνική να τοποθετήσει το παράγωγο swap σε μια νομική οντότητα ονόματι Τίτλος. Όμως η τράπεζα κράτησε τα ομόλογα που εξέδωσε η Τίτλος, για να τα χρησιμοποιήσει ως εγγύηση ώστε να δανειστεί ακόμη περισσότερα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του οίκου Moody`s, Edward Manchester, αυτή η συμφωνία δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα λόγω των μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων που δημιουργεί. Αναφερόμενος στο swap Τίτλος, λέει πως: «Αυτό δεν θα αποφέρει ποτέ κέρδη στην ελληνική κυβέρνηση». Ακριβώς το ίδιο άρθρο της ¨N.Y.T.” σχολιάζει το σημερινό φύλλο της ¨JUNGEWELT” ( http://www.jungewelt.de/2010/02-15/006.php ) με τον τίτλο ¨ Η Goldman Sachs «συγκάλυψε τα ελληνικά χρέη υποβαθμίζοντας τα δάνεια, σαν απλές συναλλαγές συναλλάγματος» με στόχο να μπούμε αρχικά στην ¨Ο.Ν.Ε.¨ και αργότερα ( σήμερα ) να αποφύγουμε τις συνέπειες από την παράβαση των προδιαγραφών του ¨Συμφώνου Σταθερότητας ¨. Η κομπίνα που έχουν κάνει είναι ότι έχουν τιτλοποιήσει μελλοντικές απαιτήσεις-έσοδα κι έχουν προεισπράξει τα φράγκα. Ο Garry Schinasi, ένας βετεράνος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είναι η «πρωτεύουσα» μονάδα της εποπτείας των αγορών, και η οποία παρακολουθεί την «ευπάθεια» στις παγκόσμιες κεφαλαιαγορές, δήλωσε όμως πως "Εάν μια κυβέρνηση θέλει να εξαπατήσει, μπορεί να εξαπατήσει», Για όλα τα ανωτέρω συνέργησαν όμως και οι καταγγελίες του κου Κοντοπυράκη που δημοσιεύουν οι NYT και στις οποίες μεταξύ άλλων αναφέρει πως "Είναι απαραίτητο σε κάθε χώρα για τη στατιστική υπηρεσία να είναι ανεξάρτητη από κάθε πολιτική παρέμβαση», «Οι υπουργοί δεν θα έπρεπε να ήταν παρών στις συναντήσεις αυτές." Ο κ. Κοντοπυράκης τρομάρα του είπε ότι στα μέσα Οκτωβρίου, ενημερώθηκε ότι η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση σχεδιάζει να αναθεωρήσει το έλλειμμα, του 2008 καθώς και το προβλεπόμενο έλλειμμα για το 2009.λεγοντας πως «Φαίνεται ότι ήθελε να δυσφημίσει την προηγούμενη κυβέρνηση". Επίσης είπε ότι η τεράστια διαφορά μεταξύ των αρχικών προβλέψεων του 3,7 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το έλλειμμα το 2009 και το τελικό ποσό των 12,7 τοις εκατό ήταν το προϊόν δύο παραγόντων: την υπερβολική αισιοδοξία της προηγούμενης συντηρητικής κυβέρνησης και την επιθυμία της νέας σοσιαλιστικής κυβέρνησης να θέσει την ευθύνη στην προκάτοχό της, και να προβεί σε οικονομική ανάκαμψη που να φαίνεται πιο εντυπωσιακή. επέμεινε ότι η υπηρεσία του ήταν αμέτοχη για την οικονομική αναταραχή που περιβάλλει τη χώρα. Και κατηγόρησε το Υπουργείο Οικονομικών ότι επιδιώκει να ασκήσει αδικαιολόγητη πολιτική επιρροή στην στατιστική υπηρεσία. Με αποτέλεσμα; Να δώσει στους nytimes το δικαίωμα και την ευκαιρία να «απαντήσουν» κατάλληλα Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία: nytimes.com Δηλαδή με απλά λόγια , Λέει για δάνεια που δεν αναφέρονται σαν δάνεια, αλλά σας «πωλήσεις» τίτλων. Π.χ. Αν φτιάχνεις έναν δρόμο, τον χρηματοδοτείς είτε με δανεικά (και πληρώνεις από φόρους διόδια κλπ), είτε εκχωρείς τα μελλοντικά διόδια, ή αυτούσια ή σαν εγγύηση για κάποιο δάνειο. Αν τα εκχωρήσεις, μπορεί και να μην εμφανιστούν σαν δάνειο, αλλά σαν έσοδο από πώληση. Την ίδια παραπλανητική λογιστική ακολουθούν εταιρείες με ρολόϊ leaseback ή με factoring. Έχεις ένα ακίνητο, το «πουλάς» σε μια τράπεζα, και το ξανανοικιάζεις από αυτήν. Στην ουσία δανείζεσαι με εγγύηση το ακίνητο, αλλά στα βιβλία δεν φαίνεται σαν δάνειο, αλλά σαν πώληση, σαν έσοδο, και απλά αυξάνεις τα μελλοντικά σου έξοδα. Για να το νοικιάζεις. Στην εταιρική λογιστική, οι ορκωτοί είναι συνήθως ξύπνιοι και τις βλέπουν αυτές τις λεπτομέρειες, αλλά στην κρατική λογιστική δεν έχει ορκωτούς, κι αν έχει, τρέχα γύρευε… Ο εθνικός ογκόλιθος Σημίτης, κατά μερικούς δοσίλογους ψευτοπολιτικάντηδες υποθήκευσε κατόπιν ασφαλώς εντολών που πήρε από τα διεθνή τρωκτικά, που τον τοποθέτησαν και τον στήριζαν, όπως στηρίζουν άλλωστε και αυτούς για να συνεχίζουν να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι, το μέλλον της χώρας. Η Wall Street με τακτική παρόμοια με αυτά που προώθησε για τα στεγαστικά δάνεια στην Αμερική έχουν επιδεινώσει την οικονομική κρίση της ,έδρασε και στην Ελλάδα για την υπονόμευση του ευρώ, επιτρέποντας σε μερικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κρύψουν συσσωρευμένα χρέη τους. Τα αρχεία και συνεντεύξεις δείχνουν ότι με τη βοήθεια της Wall Street, η Ελλάδα για μια δεκαετία μαγείρευε το χρέος της, με τις ικανότητες της της Goldman Sachs βοήθησε στην εξαπάτηση.