Αυτά είναι τα κατορθώματα σας κύριοι… κυβερνώντες

Αν σήμερα πήγαινε σε ένα σουπερμάρκετ σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στα ράφια του θα έβλεπε να κυριαρχούν παστά κρέατα από τον Βορρά, τυριά από τη Γαλλία, ελιές από την Ισπανία, λάδι από το Μαρόκο, και τοπικά εδέσματα από τα αραβικά κράτη. Ελληνικά προϊόντα υπάρχουν στα μεγάλα σουπερμάρκετ όλων των χωρών, αλλά περιορίζονται στα βασικά και τυποποιημένα (φέτα Μεβγάλ, μακαρόνια Μίσκο, γιαούρτι Total κ.λπ.), ενώ η ποικιλία είναι ιδιαιτέρως μικρή. Αν θέλει κάποιος να στηρίξει την ελληνική οικονομία ψωνίζοντας ελληνικά τρόφιμα ή άλλα είδη, θα πρέπει να απευθυνθεί είτε σε ντελικατέσεν είτε σε μικρά ελληνικά μπακάλικα που «φυτρώνουν» στις γειτονιές με πολλούς Έλληνες. Με την Ελλάδα να βρίσκεται σε οικτρή οικονομική κατάσταση και τις εξαγωγές να κατακρημνίζονται στο -17,5% το 2009, την ώρα που θα μπορούσαμε να στηρίξουμε την οικονομία μας σε αυτές, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο. Εκτός εάν το κράτος αποφασίσει να βοηθήσει τους επαγγελματίες και τους εξαγωγείς να δώσουν στα ελληνικά προϊόντα τη θέση που τους αξίζει λόγω της εξαιρετικής τους ποιότητας σε σχέση με τα ομοειδή ανταγωνιστικά των άλλων χωρών. Η έλλειψη brand name και η άγνοια των αγοραστών για την ποιότητα των αγαθών που παράγει η Ελλάδα είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο βασικός λόγος που ένα προϊόν, όπως το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο της Ελλάδας, βρίσκεται μόλις στη δέκατη θέση στη λίστα των 20 κυριότερων εξαγώγιμων προϊόντων. Προϊόντα όπως το μέλι δεν υπάρχουν καν στη λίστα, ενώ τα τυριά μας βρίσκονται στη 15η θέση. Και γιατί να ψωνίσει ελιές Καλαμών ο Γάλλος ή ο Αμερικανός, όταν η τιμή τους είναι τριπλάσια από τις ισπανικές;

Στον αντίποδα όλων αυτών

Το κατώφλι της ανεργίας διάβηκαν το 2009 περίπου 50.000 εργαζόμενοι στις μεταποιητικές επιχειρήσεις της Αθήνας, ενώ άλλοι 20.000 εκτιμάται ότι θα απολυθούν μέσα στη νέα χρονιά, καθώς η κρίση κορυφώνεται. Τα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνα της Marc A.E για λογαριασμό του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας είναι πραγματικά συγκλονιστικά:

Μέσα στο 2010, το 40% των ερωτηθέντων, δηλαδή 16.000 επιχειρήσεις, φοβούνται ότι θα κλείσουν! Επιπλέον, με δεδομένη την πτώση του τζίρου και την έλλειψη ρευστότητας, το 40% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δυσκολεύεται στην καταβολή ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων, το 35% καθυστερεί τις πληρωμές προς τους προμηθευτές, το 23% δυσκολεύεται στην έγκαιρη πληρωμή ενοικίων και λογαριασμών ΔΕΚΟ, ενώ 1 στις 5 επιχειρήσεις καθυστερούν την πληρωμή των μισθών.

Επίσης, το 35% των επιχειρήσεων χρειάζεται δάνεια από τράπεζες, ενώ από αυτές σχεδόν οι μισές είναι διατεθειμένες να δανειστούν ακόμη και με δυσμενέστερους όρους…