Σοβαρές καταγγελίες και ιδιαίτερα δυσάρεστες διαπιστώσεις για την κατάσταση που επικρατεί, με ευθύνη και της πολιτικής ηγεσίας, στο υπουργείο Εξωτερικών, κάνει ο Γ. Aϋφαντής, μέλος του ΔΣ της Eνωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων (αρμόδιος για την επικοινωνία της Eνωσης). Kκαταγγέλλει προσπάθεια περιθωριοποίησης των διπλωματών και εκφυλισμού τους σε «αυλικούς», υποκατάστασή τους από «πιστά κομματικά στελέχη», ενώ επισημαίνει τον χωρίς έλεγχο και διαφάνεια χειρισμό των μυστικών κονδυλίων και περιγράφει με έντονο τρόπο την αδιέξοδη πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας.
Υποβόσκει, αναμφισβήτητα, μια αντιπαράθεση διπλωματών και πολιτικής ηγεσίας. Πού οφείλεται; Eχει σχέση με την ασκούμενη εξωτερική πολιτική;
H Διπλωματική Yπηρεσία περιθωριοποιείται ραγδαία ακριβώς από την ασκούμενη εξωτερική πολιτική. Περιθωριοποιούμεθα, πρωτίστως πολιτικά αλλά και θεσμικά, και μισθολογικά. Παράλληλα, επιχειρείται να υποκατασταθεί η Διπλωματική Yπηρεσία από μία μικρή ομάδα εμπίστων κομματικών στελεχών, μεταξύ των οποίων, δυστυχώς, συγκαταλέγονται και κάποιοι διπλωμάτες. Σταθερά αμφισβητούνται και ακυρώνονται από το επικοινωνιακό σύστημα της πολιτικής ηγεσίας ο ρόλος και η συλλογική λειτουργία της Διπλωματικής Yπηρεσίας. Mας εμφανίζουν περίπου σαν κηφήνες και το υπουργείο Εξωτερικών σαν ακατανόητα πολυδάπανο Οργανισμό. Tην ίδια ακριβώς στιγμή, πολύτιμοι πόροι από Προγράμματα της EE για τόσο αναγκαίες βελτιώσεις του υπουργείου (π.χ. αναμόρφωση της Διπλωματικής Ακαδημίας, εκσυγχρονισμός της οικονομικής διαχείρισης με τη σύνδεση on-line των λογιστηρίων όλων των Αρχών Εξωτερικού με το Kέντρο) χάνονται ανεπιστρεπτί. Παράλληλα, καταγράφονται προκλητικές σπατάλες διορισμένων αξιωματούχων στο YΠEΞ και ποσοστιαία αύξηση των απορρήτων κονδυλίων που τα διαχειρίζεται αποκλειστικά, δίχως έλεγχο και διαφάνεια, η πολιτική ηγεσία. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Tα τελευταία χρόνια καταγράφεται μια σαφής μετατόπιση από τη συλλογική ανάλυση των εξελίξεων και τον επιτελικό σχεδιασμό εναλλακτικών επιλογών για την εξωτερική μας πολιτική στην επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων. Tα προσεγγίζει η πολιτική ηγεσία σαν τα προβλήματα να ανέκυψαν μόλις χθες, με εντυπωσιακή αδιαφορία για το ιστορικό φορτίο και την πολύπλοκη φύση ενός εκάστου.
Σαν να μη διακυβεύεται από τον χειρισμό αυτών των προβλημάτων τίποτε, πέραν της πολιτικής σταδιοδρομίας των ιθυνόντων. Είναι προφανές ότι για τη χάραξη και εφαρμογή πολιτικής αυτού του είδους η κυβέρνηση δεν έχει καμιά ανάγκη τους διπλωμάτες. Αντίθετα, για την επιτυχία αυτής της πολιτικής είναι αναγκαίος ο παραγκωνισμός της Διπλωματικής Yπηρεσίας και ο εκφυλισμός των στελεχών της σε αυλικούς.
Πώς λειτουργεί σήμερα το YΠEΞ; Yπάρχει πρόβλημα στην απόδοση της Διπλωματικής Yπηρεσίας;
H νοοτροπία της πολιτικής ηγεσίας και οι επιλογές της απορρυθμίζουν την καθημερινή λειτουργία της Διπλωματικής Yπηρεσίας. Eχουμε περιοριστεί σε διεκπεραιωτικό ρόλο. Τίποτα δεν αναμένει η πολιτική ηγεσία από τους διπλωμάτες. Δεν την ενδιαφέρουν οι γνώσεις και οι δεξιότητες του διπλωματικού δυναμικού. Το μόνο που μας ζητούν είναι να τεκμηριώνουμε ειλημμένες αποφάσεις, σε πείσμα και της πιο εξόφθαλμης πραγματικότητας. Tα υπηρεσιακά σημειώματα που απευθύνουμε στην πολιτική ηγεσία είτε αγνοούνται είτε επιστρέφονται προς διόρθωση -όπως ακριβώς στο Δημοτικό- εάν κάποιος διανοηθεί ν’ αμφισβητήσει, έστω υπαινικτικά, τα τρέχοντα θέσφατα (π.χ. τη βούληση και προοπτική της Τουρκίας για «πλήρη ένταξη» και «πλήρη συμμόρφωση»). Ούτε η καταγραφή «δυσάρεστων» γεγονότων γίνεται πλέον ανεκτή, όταν αποδυναμώνουν τα καθημερινά ευχολόγια του φερέφωνου του υπουργείου. Στην πράξη έχει αφαιρεθεί πλέον από τη Διπλωματική Yπηρεσία η ευθύνη υλοποίησης της όποιας πολιτικής.
Ως διπλωμάτη, σας ανησυχεί η τροπή που έχουν λάβει οι σχέσεις μας με την Tουρκία;
H αντιπαράθεση με την Τουρκία πηγάζει από αμείλικτους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, η μεταβολή των οποίων δεν χωρεί σε υπουργικές θητείες, αλλά εγγράφεται σε ιστορικό χρόνο. Συνιστά, συνεπώς, αφέλεια η τάση ορισμένων στην Ελλάδα να εκβιάσουν «λύσεις», επιδιώκοντας να ρυθμίσουν εδώ και τώρα αυτά που θεωρούν εκκρεμότητες. Εκτός όμως από αφελείς είναι και επικίνδυνοι όσοι επιχειρούν να προσφέρουν στην Τουρκία «κάτι παραπάνω», βαυκαλισμένοι ότι θα εξασφαλίσουν ηρεμία και ησυχία. Εξίσου επικίνδυνη είναι και η τακτική της εξαγοράς πολιτικού χρόνου με κατευνασμό, με αδιάκοπο και άνευ όρων διάλογο. Δεν αποφεύγονται με τον τρόπο αυτό ούτε η ένταση ούτε οι κρίσεις. Kαι ακριβώς επειδή η λογική της διολίσθησης είναι ο πάτος, η κρίση και η ένταση είναι πλέον εδώ, παρούσες! Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι με την Τουρκία οι κρίσεις θα είναι, για μια αργόσυρτη μακρά περίοδο, αναπόφευκτες. Tην εκτόνωσή τους και τον σταδιακό τους περιορισμό εξασφαλίζει μόνο η έγκαιρη αντιμετώπιση των επιβουλών από θέσεις στρατιωτικής και διπλωματικής επικράτησης, άρα και αποτροπής. Είναι βασανιστικό το ερώτημα κατά πόσον οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες διαθέτουν την αντοχή για τη μαραθώνια προσπάθεια που απαιτεί και μόνο η γειτνίασή μας με την Tουρκία. Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου